Mao nas, Mao nas, czyli on cichym skrada się krokiem, już go widać w oknie Overtona

MOTTO

"W 2015 roku Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, wspólnie z firmą Isvision, pracowało nad systemem rozpoznania twarzy obywateli przez kamery przemysłowe.

W 2015 roku Ludowy Bank Chin rozpoczął prace nad opracowaniem prywatnych systemów oceny kredytowej, których podstawę stanowiły informacje zebrane o obywatelach. To zadanie powierzono ośmiu firmom, w tym spółce należącej do holdingu Alibaba Group. W styczniu 2017 roku uruchomiono wersję pilotażową programu, w której brali udział ochotnicy (kilka milionów osób, w tym mieszkańcy Szanghaju).

W 2017 roku 6,15 milionom chińskich obywateli zakazano lotów samolotem z uwagi na niską ilość punktów zaufania społecznego. Z tej samej przyczyny w 2017 roku odrzucono 2833 wniosków kredytowych i 210 000 wniosków o wydanie karty kredytowej.

W 2019 roku 2,56 mln obywateli Chin nie mogło zakupić biletów lotniczych, a 90 tysięcy – biletów szybkiej kolei, z uwagi na zbyt małą liczbę punktów w systemie. Od 1 grudnia 2019 roku Chińczycy, chcący zakupić smartfon, musieli wyrazić zgodę na skanowanie twarzy. Skany są przechowywane w bazie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i mają posłużyć programowi rozpoznawania twarzy wszystkich obywateli kraju. Szacuje się, że w ramach projektu Skynet (będącego elementem systemu SCS) zamontowano 20 milionów kamer przemysłowych.

Obecnie system SCS jest tworzony przez instytucje państwowe dzięki wsparciu firm prywatnych, w tym firmy Tencent oraz Sesame Credit, należącej do holdingu Alibaba. W 2019 roku w pilotażowych programach brało udział 6% populacji. Do końca 2020 roku system ma być powszechnie używany w Chińskiej Republice Ludowej."

[Wiki]

Pierwszy w Europie program kredytu społecznego zorientowany na klimat

Pierwszy na świecie program nagród społecznych związanych z klimatem został uruchomiony dwa tygodnie temu, kiedy to miasto Kopenhaga oficjalnie uruchomiło nowy system „CopenPay”.

Dzięki programowi CopenPay turyści odwiedzający miasto będą nagradzani za „zielone działania” – takie jak korzystanie z transportu publicznego lub jazda na rowerze – dostępem do „doświadczeń kulturalnych”, bezpłatnych posiłków itp.

Na przykład, jeśli dotrzesz na stok narciarski CopenHill pieszo lub na rowerze, otrzymasz 20 darmowych minut jazdy na nartach, a każdy, kto zgłosi się na wolontariusza do ekologicznej farmy miejskiej, otrzyma darmowy lunch (oczywiście wegetariański).

Oficjalna strona internetowa CopenPay opisuje cel systemu w następujący sposób:

…aby zachęcać do zrównoważonych zachowań i wzbogacać doświadczenia kulturalne gości i mieszkańców Kopenhagi, przekształcając zielone działania w walutę dla doświadczeń kulturalnych.

WonderfulCopenhagen.com dodaje:

Istnieje potrzeba zmiany sposobu myślenia turystów i zachęcania do ekologicznych wyborów […] Poprzez CopenPay chcemy zatem zachęcać turystów do zrównoważonych zachowań, jednocześnie wzbogacając ich kulturowe doświadczenia związane z naszą destynacją. Jest to eksperyment i mały krok w kierunku stworzenia nowego sposobu myślenia […] Mamy nadzieję nie tylko kontynuować projekt pilotażowy, ale także zainspirować inne miasta na całym świecie do wprowadzenia podobnych inicjatyw.

Bezpłatne posiłki ekologiczne i darmowe lekcje windsurfingu mogą wydawać się niegroźne, ale każda rozmowa o „zmianie sposobu myślenia” i/lub „wspieraniu zachowań” sprawia, że w mojej głowie zapalają się lampki.

Łatwo dostrzec sedno problemu, mimo radosnego tonu tej promocji. Zostało ono wyrażone ich własnymi słowami: przekształcenie ekologicznych działań w walutę.

To jest zmiana zachowania oparta na zmianie klimatu. To jest system kredytu społecznego. Na małą skalę i opcjonalny, jasne, ale nie da się zaprzeczyć, że tym właśnie to jest.

Na razie jest to opcjonalne i tylko dla turystów. Testują grunt. O ile nie dojdzie do katastrofalnej awarii, nie pozostanie to w tej formie na długo. Prawdopodobnie nigdy nie uczynią uczestnictwa obowiązkowym, raczej – podobnie jak w przypadku kont bankowych i telefonów komórkowych – rezygnacja będzie po prostu zbyt trudna dla większości ludzi, by coś z tym zrobić.

Ostatecznie „nagradzanie zielonych działań” przejdzie w „karanie za nie-zielone działania”. Waluta „doświadczeń kulturowych” zastąpiona zostanie rzeczywistą walutą.

To nie jest żadne zgadywanie. Nie musimy zgadywać, dokąd to prowadzi, ponieważ wiemy. Powiedzieli nam to. Przedstawili świat, który chcą zbudować, a to jest tylko jedna z pierwszych cegiełek.