Szariat i religijna policja w Europie - humbug czy prawda?

Szariat – jak mówi Baronessa Cox, która prowadzi kampanię przeciwko dyskryminacji kobiet na tle religijnym i sprzeciwia się przymykaniu oczu na niejawne praktykowanie szariatu na Wyspach Brytyjskich - gwałci  cały dorobek i porządek cywilizowanego świata, oparty na rzymskim prawie.

Szariat [arab. شريعة – szari'a(t)]) – to prawo koraniczne kierujące życiem wyznawców islamu (nie uznające rozdziału życia świeckiego od religijnego i dlatego regulujące zarówno zwyczaje religijne, organizację władzy religijnej jak i codzienne życie). Szariat jest sprzeczny z prawem wolności religijnej. Szariat jest nadbudowany na prymitywnym prawie plemiennym[i]) i posiłkuje się kilkoma zakazami i nakazami z Koranu. Podstawowe wartości plemienne prawa zwyczajowego Arabów to: „solidarność plemienna i rodzinna”, „honor”, „bliskość” i „zemsta”.

Praktyka szariatu bywa dla europejczyków szokująca. Nie może być inaczej, gdy dziś – w XXI w. – muzułmanie dosłownie odczytują literę prawa stworzonego na pustyni prawie 1500 lat wcześniej. - Pamiętajmy, że Arabowie to byli koczownicy żyjący na pustyni. Kara więzienia w takich warunkach byłaby niewykonalna. Trzeba było więc stworzyć system, w którym prawo działa szybko, jest odbierane społecznie jako sprawiedliwie i jednocześnie zapewnia odwet na sprawcy, jak i zabezpieczenie dla rodziny poszkodowanego albo jego samego. Stąd obcinanie ręki, biczowanie czy nawet karanie śmiercią. To do dziś rzutuje na całą tradycję prawa szariackiego – wyjaśnia dr hab. Adam Bieniek z Katedry Arabistyki w Instytucie Orientalistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Publiczne egzekucje zaspokajają doraźną potrzebę poczucia, że prawo działa, a sprawy idą w dobrym kierunku. Wyrok wydaje jednoosobowo sędzia, zwany kadi. Kary które obowiązują w szariacie to:

ukamienowanie (kara śmierci)

ucięcie głowy mieczem (Кoran 47:4)

odcięcie ręki (Коran 5:38)

biczowanie (80 albo 100 razów) (Коran 24:2; 24:4)

kara finansowa (Коran 4:92)

 

SZARIAT WKRACZA DO EUROPY

Prawo szariatu wkroczyło do Europy po II wojnie światowej wraz z falami uchodźców i pracowników najemnych [Pakistan (UK), Turcja (Niemcy), Algieria, Maroko, Tunezja (Francja)]. W początkowych dziesięcioleciach było praktykowane dyskretnie w małych enklawach. Sytuacja się zmieniła po dwóch pokoleniach wraz ze wzrostem populacji muzułmanów w krajach europejskich i z napływem fali imigrantów. Spora część już zasymilowanych przybyszów – zaczęła negować chrześcijańskie podstawy krajów, w których byli gośćmi i wracać do szariatu. W powrotach do szariatu prym wiedli, co może zaskakiwać, absolwenci zachodnich szkół wyższych.

Jeszcze 5-10 lat temu mówienie o stosowaniu szariatu w krajach europejskich – było dość mocno cenzurowane. Zgodnie z polityczną poprawnością (ślepą niczym Temida) udawano, że problem nie istnieje. Sytuacja zaczęła się zmieniać 3-4 lata temu. Tajemnica poliszynela i wiadomość niewygodna dla wyznawców multi-kulti, zaczęła przebijać się do mediów, do wypowiedzi polityków, bo przecież nie do obywateli krajów UE żyjących obok muzułmanów i widzących, a nieraz i…odczuwających, jak się sprawy mają naprawdę - już od dawna. 

W 2011 r. uwagę opinii publicznej w UE skierowały na na szariat wydarzenia w Dagestanie. Jak  podaje portal wp.pl - w Dagestanie zdarzały się na plażach zamachy bombowe, które miały wymusić zgodne z islamem zachowanie. Dosłownie zaminowano przebieralnie dla kobiet. Jelena Abduzhalimowa, która tego dnia udała się przebrać w strój pływacki, straciła nogę po wejściu na minę.

W tymże samym roku. we Wschodnim Londynie miały miejsce marsze za wprowadzeniem szariatu. Skandowano: „Demokracja to hipokryzja”, „Szariat dla UK”, „Świeckość niech idzie do piekła!”.

Londyn, 2011 r., marsz żądający wprowadzenia szariatu w Wielkiej Brytanii

 

SZARIATOWA POLICJA W EUROPIE UJAWNIA SIĘ – HISZPANIA, DANIA

W 2009 r. Al.-Arabiya opisała zdarzenie z Hiszpanii (Reus, Katalonia), gdy kobieta skazana za cudzołóstwo na śmierć przez ukamienowanie przez samozwańczy lokalny sąd szariatowy musiała szukać schronienia przed prześladowcami i pomocy na miejscowym komisariacie Policji. W różnych miastach Hiszpanii pojawia się policja religijna i funkcjonuje szariat, którego niedoszłe ofiary zgłaszają się nieraz po ochronę do policji przed różnymi groźbami ( np.spalenia mieszkania).

W 2011 w Kopenhadze pojawiła się na ulicach Szariatowa Policja Religijna, wzorowana na saudyjskim Komitecie Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu (arab. هيئة الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر, nieoficjalnie Muttawin, مطوعين) – czyli na saudyjskiej policji religijnej, zajmującej się egzekwowaniem przestrzegania szariatu, do której należą funkcjonariusze zajmujący się głównie egzekwowaniem prawa koranicznego, m.in. odpowiedniego ubioru kobiet, separacji kobiet od mężczyzn i przestrzegania godzin modlitw przez osoby znajdujące się w miejscu publicznym.

Dania, Kopenhaga, 2011 r. Szariatowa Policja na ulicach

 

POCHODZENIE SZARIATOWEJ POLICJI RELIGIJNEJ – ARABIA SAUDYJSKA

Muttawa – jak pisze M.Urzędowska - to słowo każdy mieszkaniec konserwatywnego królestwa Saudów zna aż za dobrze. Istniejąca od ponad 80 lat policja religijna to 10 tys. brodatych radykałów, którzy codziennie niestrudzenie patrolują ulice saudyjskich miast. Pilnują obyczajności zachowania i stroju, a także skrupulatnego przestrzegania pory modlitw, które pobożny muzułmanin powinien odmawiać pięć razy w ciągu doby. Najczęściej strażnikom moralności narażają się kobiety, bo w świecie arabskim to one podlegają najbardziej surowym normom zachowania. Żeby podpaść Muttawie, wystarczą niezakryte włosy, makijaż albo pomalowane paznokcie. Za to zwykle spotyka je słowna reprymenda, czasem wyrzucenie z miejsca, w którym się znajdują. Gorzej mają pary, które dopuszczają się hilwy, czyli przebywają same np. w samochodzie. Z takiej przejażdżki często trafiają prosto za kratki. Świat usłyszał o bezwzględności Muttawy w 2002 r., kiedy funkcjonariusze nie pozwolili strażakom wejść do płonącej szkoły dla dziewcząt i nie wypuścili z niej uczennic, bo nie były odpowiednio ubrane. W pożarze zginęło 14 dziewczynek. Od 2006 r. prawo zabrania Muttawie aresztować i przesłuchiwać ludzi, jednak przepisy te nie są przestrzegane. Jeszcze w 2007 r. zmarło dwóch Saudyjczyków przesłuchiwanych przez jej policjantów - jeden był oskarżony o picie, drugi został nakryty sam na sam z dziewczyną. Mało kto odważy się sprzeciwić brodatym strażnikom moralności.

DALSZE DZIEJE „SZARIATOWEJ POLICJI” W EUROPIE

ANGLIA

W 2013 i 2014 r. Szariatowa Policja (Szariatowe patrole, Patrole muzułmańskie) patrolowały ulice Wschodniego Londynu zaczepiając przechodniów i domagając się od nich zastosowania się do prawa szariatu. Zaczepiani byli pijący alkohol, pary trzymające się za ręce, kobiety, których ubiór wydawał się muzułmanom nieprzyzwoity oraz mężczyźni wyglądający na gejów. Niektórzy z przechodniów zostali zaatakowani fizycznie i pobici. Na ulicach rozwieszono ogłoszenia, że obowiązuje tu „Strefa Szariatu”. Podobne wydarzenia – jak relacjonuje A.Bohdanowicz -  „mają miejsce w innych częściach kraju. Muzułmanie w Birmingham i Bradford informują pozostałych mieszkańców, że chcą utworzyć strefy w których obowiązuje szariat. Powstał nawet projekt stworzenia „Brytyjskich Emiratów”. W tych miejscach chcą zakazać alkoholu, prostytucji, narkotyków, hazardu, czy nawet koncertów.”

NIEMCY

W 2014 r. w Moguncji małe grupy radykalnych islamistów utworzyły patrole, które zaczepiały i agitowały młodzież na ulicach miasta.

W tym samym roku w Wuppertalu uformowała się samozwańcza Policja Szariatowa. Wg relacji Gaz. Wyb.: „Liczącą kilkanaście osób grupę w środę wieczorem widziano w śródmieściu tego 350-tys. miasta w zachodnich Niemczech. Ubrani w odblaskowe kamizelki z napisem "Shariah Police" zaczepiali przechodniów, namawiając ich, by przyszli posłuchać kazań islamskich duchownych lub by przeszli na islam. Ale na tym się nie skończyło. Młodzi ludzie wchodzili do sklepów, w których sprzedawano alkohol, i przekonywali sprzedawców, że w ten sposób łamią islamskie prawo. Zostawiali też żółte ulotki z napisem: "Strefa, w której obowiązuje prawo szariatu". Z ich treści wynikało, że zakazane są: picie alkoholu, hazard, muzyka, pornografia, prostytucja, papierosy i narkotyki.
Gdy obyczajowy patrol dotarł pod salon z automatami do gier hazardowych, jego członkowie zaczęli nagabywać ludzi, by nie wchodzili do środka. To samo robili pod dyskotekami. Gdy zaczepieni przez nich ludzie mimo apeli zamierzali wejść do środka, zaczynała się szarpanina.”

Niemcy, Wuppertal, 2014 r.

HOLANDIA

W 2015 r. w kilku dzielnicach Hagi policja, sama bezradna, była zmuszona zacząć współpracę z muzułmańską Policją Szariatową – co jako absolutny precedens i wstydliwa. kapitulacja psująca prawo, spotkało się z powszechną krytyką opinii publicznej.  W innych  większych miastach Holandii (Amsterdam, Roterdam, Utrecht) szariat ma się dobrze – policja nie wchodzi mu w drogę.

Holandia. Demonstracja za oficjalnym wprowadzeniem szariatu (wyprowadzeniem go ze "strefy cienia")

 

DANIA

W 2015 w dzielnicach miasta Aarhus zintensyfikowały się problemy z prawem szariatu, wg którego są wydawane przez miejscowych kadich i wykonywane wyroki. Jednocześnie deprecjonowane i nieprzestrzegane staje się prawo duńskie. Konflikt pomiędzy dwoma systemami prawa trwa nieustannie.

BELGIA

Belgia 2012, żądania oficjalnego zaprowadzenia szariatu

 

NIEMCY

W 2015 r. na posiedzeniu parlamentu Hamburga jeden z posłów AfD – mając na myśli  wstydliwie skrywaną przez władzę niemożność poradzenia sobie z praktyką szariatu w mieście - mówi o powtarzających się na ulicach Hamburga aktach rytualnej przemocy muzułmańskiej.

 

EKSPANSJA SZARIATU JAKO RÓWNOLEGŁEGO DO PAŃSTWOWEGO SYSTEMU PRAWNEGO

W Wielkiej Brytanii  nielegalne sądy muzułmańskie praktykujące szariat istnieją od lat. Kilka jest rozpoznanych. Liczbę działających w ukryciu szacuje się na 85 [„many more unofficial Sharia courts are also in operation (…)there were now around 85 Sharia bodies operating in Britain”]. Brytyjskie Stowarzyszenie Prawników (The Law Society) w 2014 r. opracowało nowe wytyczne do uregulowania kilku kwestii prawnych zgodnie z szariatem. Brytyjski dziennik The Telegraph ostrzega, że sporządzone niedawno regulacje mogą prowadzić do dyskryminacji kobiet oraz adoptowanych dzieci. Niektórzy prawnicy ostrzegają, że to może być pierwszy krok do usankcjonowania „paralelnego systemu prawnego”.

W Niemczech od około 5 lat – jak słusznie zauważa A.Bohdanowicz – „muzułmanie osiągnęli na tyle mocną pozycję (…), że niektóre niemieckie sądy zaczęły wydawać wyroki na podstawie szariatu.”

A ostrzegał już przecież w 2011 r. Joachim Wagner w swej książce „Sędzia bez prawa: islamska równoległa sprawiedliwość zagraża naszemu państwu prawa” (Berlin 2011, 240 s.),  w której bezkompromisowo poruszył wiele drażliwych i zakłamywanych faktów związanych z szariatem. Tytuły niektórych rozdziałów:

Samozwańcza sprawiedliwość

Walka rewirów

Skryte w cieniu prawo

Rodzina stoi ponad prawem

Wojna klanów

Bogactwo bez wykształcenia i stopnia akademickiego

Lepiej nie wiedzieć.

Książka Joachima Wagnera "Islamski pararelny wymiar sprawiedliwości zagraża naszemu państwu prawa" z roku 2011

 

Po wypadkach związanych z utworzeniem i działalnością Szariatowej Policji w Wuppertalu w 2014 r., niemieckie stowarzyszenia prawnicze Deutsche Juristentag zajęło się na swoim 70 kongresie w Hanowerze (2500 uczestników) nieoficjalnie od lat działającymi sądami szariatowymi w Niemczech, które w większych miastach (Berlin, Brema etc.) zaczęły stawać się coraz większym problemem. Jak mówi Michael Bertrams w wywiadzie dla Kölner Stadt-Anzeiger : powstały w wielu miastach Niemczech „równoległe społeczności”, w których imam, czy kadi podważa niemiecki system prawny lub kompletnie go ignoruje, stawiając nakazy Allacha ponad prawem państwowym i egzekwując szariat. Jest to kapitulacja demokratycznego państwa prawa przed archaicznym prawem.

 

Szariat powoli, ale konsekwentnie rozwija się poza prawem, poza państwem, n i e o f i c j a l n i e, w nieformalnej strefie cienia; rozwija się wszędzie, gdzie istnieją  skupiska muzułmanów. Równoległy wymiar sprawiedliwości istnieje od lat w Kanadzie, USA, Anglii (Londyn, Birmingham, Bradford), Belgii, Holandii (Rotterdam, Amsterdam, Utrecht, Haga), Francji, Hiszpanii, Niemczech (Berlin, Essen, Brema, Wuppertal, Hamburg, Hanower), Szwecji (Malmö, Sztokholm), Norwegii, Danii (Aarhus,  Kopenhaga). Dlaczego tak się dzieje? Gdyż nie ma boga prócz Allacha, a ponieważ Allach stworzył szariat jako drogę dla muzułmanów, to nie ma muzułmanów bez szariatu.

 

==========================================

 

 

PRZYPISY

1) „W odróżnieniu od państwa, plemiona nie mają wyspecjalizowanych instytucji prawa
i porządku, a więc życie człowieka, jego honor i dobra były chronione przez jego
krewnych, którzy byli zobligowani do udzielenia mu pomocy w razie kłopotów oraz do
pomszczenia go lub domagania się odszkodowania, jeśli został skrzywdzony” (R.G. Holland).
Zemsta to – jak pisze A.Syliwoniuk - stara instytucja plemienna, która przetrwała do dziś. (…) zemsta może przybierać różne formy, ale pomimo to podstawowe reguły jej funkcjonowania pozostają niezmienne. Rządzi nią prawo talionu (zasada „oko za oko, ząb za ząb”), zaś ten, kto dochodzi swoich praw, jest w swoich staraniach wspierany przez rodzinę i plemię, co związane jest z solidarnością”. Leżący u podstaw zemsty akt zabójstwa „ma wymiar znacznie szerszy niż tylko pozbawienie życia jednego z członków plemienia. Na poziomie symbolicznym oznacza to dokonanie zamachu na całe plemię zamordowanej osoby, szczególnie zaś na jego szeroko pojętą rodzinę”. Zemsta wg J.Sławka, to akt przemocy podkreślający siłę danego plemienia, który prowadzi do eskalacji konfliktu i dalszych działań militarnych, obejmując swoim zasięgiem coraz szerszy krąg osób. Jest to zjawisko powszechne na całym terytorium państwa, prowadzące do wojen międzyplemiennych. Ze względu na tradycję plemienną oraz żądzę zemsty konflikt pomiędzy plemionami może być fenomenem wielopokoleniowym, „dziedzicznym”.