Brexit - Wielka Brytania już nie jest niebieska, odzyskuje kolory

    Dzieci z amerykańskiej szkoły jadą na wycieczkę. Nauczyciel poucza dzieciaki, żeby w czasie wycieczki odnosiły się do siebie poprawnie.

- Nie chcę słyszeć żadnych rasistowskich dowcipów. Wszyscy są równi bez względu na kolor skóry. Dlatego umówimy się, że wszyscy są niebiescy. A teraz proszę wsiadamy do autobusu. Jasnoniebiescy proszę do przodu, a ciemnoniebiescy do tyłu.

 Od wczoraj Wielka Brytania nie jest już ani jasnoniebieska, ani ciemnoniebieska. Jest sobą. 

    Pierwszy raz (nie licząc wystąpienia z EWG Grenlandii w 1985 r.) Unia się skurczyła. I to jak. Wielka Brytania była bardzo ważnym ogniwem Wspólnoty. Nie tylko z powodu wielkości i siły gospodarczej. Ważniejsze wydaje się to, że była ona w dużym stopniu uwiarygodnieniem Unii i przeciwwagą dla coraz bardzie panoszącym się we Wspólnocie Niemcom i nieudolnej Francji. Mimo tego, z mojego punktu widzenia, przeciętnego mieszkańca członka Wspólnoty, Brexit to w większości korzyści. Korzyści zarówno dla Unii jak i dla Wielkiej Brytanii. 

    Po pierwsze, Unia zyskuje nowego, poważnego sparingpartnera, konkurenta. Zwłaszcza, że WB doskonale zna priorytety, silne i słabe strony Wspólnoty, w której była 47 lat. Trzeba będzie bardziej się wysilać. W rywalizacji obydwie strony będą musiały szukać świeżości, a to może przynieść tylko korzyści jednym i drugim.

    Po drugie, Anglicy mogą stać się świetnym recenzentem działań UE. Tak jak partyjny przechrzta miewa ciekawe informacje o świecie wewnętrznym opuszczonej przez siebie partii, tak Anglicy być może będą chcieli podzielić się swoją wiedzą o unijnych kulisach. Może to przynieść sporo korzyści Wspólnocie, chociaż niekoniecznie jej władcom.

    I po trzecie, powstaje nowy punkt odniesienia, nowe lustro, w którym będzie można się przejrzeć.

P.S.

1. Dobrze, że Anglicy nie zdecydowali się na przyjęcie Euro.

2. Gdy w traktacie paryskim (1952) sześć państw (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Włochy i RFN) utworzyło Europejską Wspólnotę Węgla i Stali czas jej trwania określono na 50 lat. Wielka Brytania przystąpiła do Wspólnoty (juz pod nazwą EWG) w 1973 r. i okazało się, że dla niej 50 lat to zbyt wiele.

3. https://www.salon24.pl/u/veni/915765,wrocilem-z-londynu-chcieli-brexitu-to-maja