CO poszło nie tak?

Dwadzieścia miesięcy temu stałam na placu Krasińskich i słuchałam prezydenta Trumpa. Był doskonale poinformowany o historii Polski, nie mówił o Powstaniu w Getcie tylko o Powstaniu Warszawskim, ze szczegółami (barykada w Alejach Jerozolimskich). Cała wizyta przebiegła bez najmniejszego zgrzytu, po niej przysłano nam żołnierzy amerykańskich na "moje" Mazury. I wtedy i potem czyli na Powązkach 1 sierpnia podziwiałam żołnierzy, którzy chyba byli szkoleni do "kontaktów z ludnością", bo kiedy chciałam zrobić zdjęcia szybko się ustawiali do wspólnej fotografii.

Dlatego nie wierzę w głupie tłumaczenia typu: dziennikarka nie wiedziała co mówi, a Pani Ambasador przyleciała właśnie z Księżyca i sądzi, że jest w republice bananowej. Każdy doskonale wie, co i gdzie mówi - wyobrażacie sobie takie przemówienia we Francji? A przecież to oni kolaborowali z Niemcami i na poduszce podawali im klucze do obozów, gdzie internowali  Żydów.

Nie mam zamiaru ciągnąć tych historii, bo każdy Polak ją zna. Ja też nie czekałam na lekcję (po polsku!) od premiera Morawieckiego, tylko na ostrą odpowiedź na koniec konferencji.

Staram się ostatnio nie pisać w emocjach, ale przecież czasami się nie da, bo człowiek się po prostu udusi. Wiem, że naraziliśmy się nie tylko Iranowi, ale także całej Unii, w zamian otrzymując we własnym domu obelgi i pomówienia. Nie interesuje mnie że Bibi ma za dwa miesiące wybory w Izraelu. My też będziemy mieli. Nie wiem co i za ile dostaliśmy "pod stołem". Poniżej broni atomowej - a tej na pewno nie dostaliśmy - nie było warto płacić tej ceny.

Tak, jak napisał w nocy Prezydent - trzeba wyciągnąć wnioski i do wyborów w Izraelu ani tam nie jechać, ani nikogo stamtąd nie zapraszać. I spokojnie czekać, nie domagając się ani przeprosin, ani żadnych gestów.

Amerykanie potrafią myśleć, zapewniam.