Dzień pełen nadziei

Kończy się Msza Święta inaugurująca prezydenturę Andrzeja Dudy. Przed nami dalsze uroczystości ale dla mnie po zaprzysiężeniu to ukoronowanie dzisiejszego dnia. Przed Zgromadzeniem Narodowym - to co cesarzowi, a teraz to, co Bogu.

I nie trzeba niczego wymyślać - Kościół ma i przepiękne pieśni i hymny, psalm dzisiejszy bardzo uroczysty a homilia piękna i pouczająca.

Nie chcę dzisiaj myśleć czy pisać o poprzednikach czy o dzisiejszym zachowaniu niektórych polityków w czasie orędzia. To ostatnie to tylko przelotne chmurki na dzisiejszym słonecznym niebie.

Jak będzie wyglądała ta prezydentura? Nie wiem, ale jak napisałam w tytule - jestem pełna nadziei. To tak jak na ślubie - widzimy że młoda para do siebie pasuje pod każdym względem i sądzimy, że będzie to piękne i trwałe małżeństwo.

Początek prezydentury też wygląda obiecująco a przecież niczego nam tak nie trzeba jak właśnie nadziei - że będzie po prostu normalnie a Prezydent nie będzie dzielił ale łączył. Wszystkich i tak się nie da ale wystarczy aby przekonał do siebie część nie głosujących na niego i część - największą - nie głosującą na nikogo bo na wszystkich się zawiedli.

Wspaniałej prezydentury nam wszystkim! Sądząc z powitania na trasie nie tylko ja mam w sobie tę radość i nadzieję!