To moja radość i nie pozwolę jej zabrać

Dopiero w niedzielę będą dwa tygodnie od wyborów. A właściwie należałoby doliczyć jeszcze poniedziałek - bo do końca nie byłam pewna. Już widziałam Kaczyńskiego w nocy prezydentem  a nad ranem się odmieniło a tu przecież różnica była mniejsza.

Tak, sukces ma wielu ojców ale w tym wypadku właśnie tak było. Odpowiedni czas, fenomen Kukiza, niemrawa kampania Komorowskiego, spory w Platformie i doskonała kampania Adrzeja Dudy i PISu. To naprawdę nie spadło z nieba - PIS się ogarnął jak nigdy i nie popełnił do dzisiaj fałszywego kroku.

No i kiedy po ośmiu latach smuty mogę wreszcie się cieszyć to już spieszy rzesza "naszych" wylewających kubły zimnej wody na głowy: "Pycha kroczy przed upadkiem"  Jaka pycha do cholery? Naprawdę nie możemy się cieszyć? Tak - przed PISem jeszcze kampania parlamentarna. Zawsze twierdziłam, że w Polsce na trzy miesiące przed wyborami nic nie wiadomo. Teraz tym bardziej i co się stanie naprawdę trudno powiedzieć. Ale jesteśmy na fali wznoszącej a PO tą falą jest zalewana - to pewne.

Jednak co by się nie stało to MAMY PREZYDENTA! I to już się  nie zmieni. Jesteśmy mądrzejsi o kadencję Lecha i wygraliśmy z mediami mętnego nurtu. Nie pozwolimy go poniewierać .

I do tego wierzę, że Andrzej Duda będzie prezydentem starającym się łączyć nie dzielić. Zrozumiałe, że nie przekona wszystkich - ale sama atmosfera tej prezydentury będzie inna i wszyscy będą musieli się do tego dostosować. To tak jak z plamą na białej bluzce - rzuca się w oczy dużo bardziej niż ta na kolorowej w ciapki.

Dlatego do cholery przestańce smędzić! I tak nie przewidzimy wszystkiego ale być może szczęście znowu zaczęło nam sprzyjać. Bo poza racją, argumentami to właśnie szczęście jest nam najbardziej potrzebne na jesieni.Jakoś zwykle uśmiecha się do optymistów.