Radosne Te Deum

Zastanawialam się do czego można porównać kanonizację Jana Pawła II? Bo przecież kiedy byłam na pogrzebie Ojca Świętego w Rzymie słyszalam to Santo Subito! Jechałam tam na pogrzeb Świętego i cieszyłam się, że było mi dane spotkać Go na swojej drodze życia.

To moje porównanie może nieco ułomne, ale sądzę, że oddające w jakiś sposob sprawę. To tak jakbyśmy widzieli Bohatera, jego poświęcenie, jego w końcu śmierć a potem po wypełnieniu tych wszystkich opisów, papierków został mu pośmiertnie przyznany order Virtuti Militari. Czy się cieszymy, że jednak dostał, chociaż go i tak uznawaliśmy za bohatera? Dla rodziny, przyjaciół jest jednak ważne także uhonorowanie, prawda?

Przez ostatnie dni staralam się nie włączać radia, telewizora aby sobie nie psuć humoru. I żeby sprawa była jasna - chodziło nie tylko o przeciwników Kościoła. Ale dzisiaj będę się tylko cieszyć i oglądać uroczystości. Może tylko na koniec cytat z homili z Placu - wtedy Żwycięstwa, teraz Piłsudskiego:

Kościół przyniósł Polsce Chrystusa - to znaczy klucz do rozumienia tej wielkiej i podstawowej rzeczywistości, jaką jest człowiek. Człowieka bowiem nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa

13.25 Już po uroczystościach. U nas Msza Święta przeniesiona na popołudnie. Dzisiaj też Niedziela Miłosierdzia Bożego. Mam nadzieję, że będzie śpiewana ta pieśn:

Jezu, ufam Tobie od dziecięcych lat.

Jezu, ufam Tobie choćby zwątpił świat.

Strzeż mnie dobry Jezu, jak własności swej

i w opiece duszę moją miej.