Meandry historii.

Władysław Bartoszewski:

19 września 1940 został zatrzymany naŻoliborzu w masowej obławie zorganizowanej przez hitlerowców. Od 22 września 1940 był więźniemniemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau(Auschwitz I, numer obozowy 4427). Z obozu został zwolniony 8 kwietnia 1941 dzięki działaniomPolskiego Czerwonego Krzyża.

http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Bartoszewski

Rotmistrz Witold Pilecki:

19 września 1940 podczasłapanki wszedł w kocioł łapanki w bloku przy al. Wojska Polskiego 40 (gdzie znajduje sie pamiątkowa tablica), by dostać się do obozuAuschwitz (wOświęcimiu) i zdobyć informacje o panujących w nim warunkach. Do obozu trafił w nocy z 21 na 22 września 1940 roku wraz z tzw. drugim transportem warszawskim.Jako (więzień nr 4859)był głównym organizatoremkonspiracji w obozie.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Pilecki

W lipcu 1940 ukazało się rozporządzenie generalnego gubernatora Niemiec rozwiązujące na terenie Guberni wszystkie stowarzyszenia i organizacje w Polsce. Ze względu na konwencje genewskie nie objęło ono PCK, chociaż dotkliwie ograniczyło jego działalność, między innymi nakazując rozwiązanie struktur terenowych i ustalając pełnomocników i komisarzy do nadzorowania pracy i korespondencji PCK. Wobec zdecydowanego sprzeciwu ZG PCK i zapowiedzi odwołania się do MKCK i Ligi Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, władze niemieckie odwołały wydane rozporządzenie, a PCK jako jedyna organizacja w okupowanej Polsce funkcjonował z nazwą Polski Czerwony Krzyż, mimo wielu szykan i utrudnień.

http://www.pck.pl/pages,6_139.html

Ravensbrück został oswobodzony 30 kwietnia 1945 roku przez jednostki 49 Armii 2 Frontu Białoruskiego. W momencie oswobodzenia obozu nie zakończył się dramat kobiet. Wiele z nich zmarło tuż po wyzwoleniu, wiele cierpi z powodu następstw poobozowych (tzw. KZ syndrome).

    Już od następnych dni do Ravensbrück przybywali przedstawiciele Czerwonego Krzyża z Czech, Danii, Francji, Holandii, Belgii, Jugosławii, Grecji. Po chore Polki nie przyjechał nikt. Dopiero 7 lipca 1945 roku gorzowski oddział PCK przysłał pierwsze samochody i chore Polki przewiózł do szpitala w Gorzowie(po interwencji doktora Maurycego Mittelstaedt i dr. Węgierskiej-Paradeckiej). Dwie ciężarówki zabrało 30 więźniarek pod opieką Hani Burdówny i Zofii Grzegżułko. 13 lipca władze radziecki w Fürstenbergu przydzieliły 5 wagonów towarowych dla Polek wyjeżdżających do Polski. Razem z nimi wyjechali także więźniowie z obozu męskiego.

http://tajchert.w.interia.pl/ravensbruck.htm

To właśnie  bardzo mnie dziwi, pan Bartoszewski został schwytany 19 września 1940r.

W tym samym dniu Rotmistrz Pilecki wszedł w kocioł. Trafił do Oświęcimia w nocy z 21 na 22, czyli przed panem Bartoszewskim. Dziwne jest zatem, że numer obozowy pana Bartoszewskiego jest niższyniż Rotmistrza.

Zastanawiające jest też to, że PCK mimo niechęci Niemców i ograniczonej działalności , potrafił wyciągnąć  18 letniego pana Bartoszewskiego z obozu ( graniczy to z cudem), natomiast potrzebował aż 2 miesiące by przyjechać po Polki z wyzwolonego Ravensbrück.

Jest także ciekawostka:

Do Auschwitz deportowano  w drugiej połowie 1940 r. pierwszych jezuitów. Wtedy zdarzyła się rzecz zdumiewająca. Na teren obozu z własnej inicjatywy „wtargnął” jeszcze jeden duchowny. Ojciec Władysław Lohn, wówczas prowincjał Towarzystwa Jezusowego, pospieszył na pomoc uwięzionym współbraciom. Niemal natychmiast został zatrzymany przez Niemców. Doprowadzono go przed oblicze komendanta Hoessa. Ku zaskoczeniu wszystkich, Niemców i Polaków, krwawy Rudolf darował mu wtedy życie i wolność. Chyba zaimponowała mu odwaga kapłana.

http://cristeros1.w.interia.pl/crist/cywilizacja/spowiedz.htm