Inżynier Muzyki Sfer

w 265 rocznicę śmierci J.S. Bacha

mrok otacza postać Mistrza 
tylko głowa i ręka wyłaniają się z czerni 
łączy je biała smuga koszuli 
widocznej spod rozpiętego surduta 
jakby wskazywała łączność 
między tym, co dla muzyka ważne 

mrok otacza lico Mistrza 
jaśniejące w aureoli peruki 
dość banalne, wręcz pospolite, 
lecz to kurtyna skrywająca mikrokosmos umysłu, 
w którego fałdach jak w pyłowych mgławicach 
rodzą się gwiazdy Muzyki Sfer 
jedna z nich widnieje na trzymanej w dłoni kartce 
z zapisem nutowym kanonu organowego 
dedykowanego Towarzystwu Nauk Muzycznych, 
którego dopiero co został członkiem 

mrok otacza życie Mistrza 
całe naznaczone było śmiercią, 
lecz to nie ona rzeźbiła tę twarz 
bez bruzd cierpienia, dolin melancholii 
w pogodnym, z lekka pobłażliwym spojrzeniu 
gości jasność, spokój, satysfakcja 
żadnych śladów kryzysów, twórczych udręk, rozterek 
nie ma ich też w jego muzyce 
urzekającej matematyczną nieskazitelnością 
i genialnie dozowaną dramaturgią 
tak tworzy inżynier z duszą artysty 
artysta z mentalnością inżyniera 
który w gorsecie systemu tonalnego 
umie pomieścić wolność i emocje 

mrok otoczy ciało Mistrza 
za cztery lata 
ma ich za sobą sześćdziesiąt jeden, więc wie, 
że przed nim już tylko czas zbierania 
pragnie zwieńczyć swe dzieło, 
zdeponować je w sejfie Dziejów, 
zyskać nieśmiertelność jako kapłan Słowa, 
które stało się Dźwiękiem 
i zamieszkało pośród nas 

inspiracja: 
Jan Sebastian Bach na portrecie E. G. Haussmanna 
Piotr Wierzbicki - Boski Bach