Chrześcijaństwo pośrednikiem od Boga do kultu człowieka

Jest znane, że w dawnych tysiącleciach i wiekach ludzie wierzyli w Boga, a w pewnym momencie zaczęli robić bogów z pojedynczych ludzi lub z grup ludzkich. Wodzom, takim choćby jak Lenin, Stalin czy Hitler towarzyszyły objawy wiary i czci zbliżonej do wiary religijnej. Wierzono też w ludzkość, która wszystko zbada, zlikwiduje choroby, zniesie starość, uczyni z Ziemi raj - na skutek odkryć naukowych.Ubóstwiano naród. W tych nowych wiarach to człowiek wódz, człowiek  uczony, ludzie - naród, ludzie ludzkość mieli moce twórcze i możność zbawiania - takie, jakimi wcześniej miał rozporządzać jedynie Bóg. Natomiast dawniej ludzie wszystko zawdzięczali Bogu, który, zwykle za pośrednictwem jakiegoś człowieka, nauczył ludzi, jak żyć. To od Boga np Mojżesz dowiedział się, że nalezy żyć zgodnie z dziesięciorgiem przykazań. To wysłannik Boga nauczył Polinezyjczyków, jak budować łodzie. Odbyło się więc przejście od Boga, który zbawia, uczy, tworzy do człowieka, który zbawia, tworzy, uczy. Między tymi dwoma typami wiar czy religii był, niezwykle istotny skądinąd, etap pośredni - na co nie zwraca się uwagi. Tym etapem pośrednim było chrześcijaństwo, bo Jezus Chrystus - Bóg, był zarazem zwykłym człowiekiem, mającym zwykłą matkę, był zwykłym robotnikiem. Dowartościowało to zwykłego niebogatego człowieka z tzw dołów, ale i dowartościowało - człowieka w ogóle.  Tak więc najpierw był Bóg zaświatowy, potem Bóg-człowiek, zarazem i Bóg, i człowiek - jeszcze w łączności z Bogiem zaświatowym,a w końcu to człowiek, już tylko człowiek - sam lub w kupie, bez wsparcia z zaświatów, bez łączności z nadprzyrodzonym, został bogiem. Teraz i to już raczej minęło.