Od lat czytam wspomnienia Niemek, które przeżyły wejście Armii Czerwonej na terytorium Niemiec. W tych wspomnieniach, prócz opisów wielu bardziej przerażających rzeczy, bardzo często i trochę maniakalnie wspomina się o niszczeniu przez wkraczających żołnierzy porcelany w niemieckich domach czy pałacach. Ta bez potrzeby zbita porcelana zdaje się bardzo autorki wspomnień boleć, a jej tłuczenie czy strzelanie do niej jest tłumaczone dzikością, zezwierzęceniem i barbarzyństwem Rosjan. Teraz trafiłem na wspomnienia Rosjanek - żołnierzy, nawiasem mówiąc - rewelacyjne (Swietłana Aleksijewicz "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety"). Tu też jest o porcelanie. Gdy Rosjanie wkroczyli do Niemiec, osłupieli. Wspaniałe drogi, duże wiejskie domy, obrusy, niektórzy pierwszy raz ujrzeli pralkę, papier higeniczny itd. Zobaczyli też w tych domach porcelanę. "Ja taką widziałam tylko w muzeum" - opowiada żołnierka ( sierżant A. B. Niestieruk). Ogłupieli, nie mogąc pojąć, po co Niemcy "mający wszystko", szli do nich "gdzie ludzie mieszkają w ziemiankach", po co palili ich wsie, nierzadko z ludźmi. Ogłupieli, że tak "kulturalni" ludzie ( = mający porcelanę jak carowie) mogli bywać tak dzicy. Strzelali do porcelany czując, że ona Niemcom nie przysługuje i nie należy się, skoro ją mając - chcą jeszcze ruskiej nędzy.
Nie banuję. Kłótnie na blogach, obrzucanie się uszczypliwościami itd - mam za nudne, nierozwijające.Blog prócz tekstów na różne tematy, zawiera także liczne teksty - ze zdjęciami - krajoznawczo-turystyczne, propagujące mniej znane, a ciekawe, rejony Polski.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
