Bolesław Zapomniany - Król Polski

 

Są dzieje w historii Polski, które niejednego mogą zaskoczyć swoimi zdumiewającymi meandrami, trudno czasem wręcz rozpoznać czy są rzeczywistością czy raczej legendą. Ale to, co dziś chcę opowiedzieć to po prostu historia. Historia zapomniana, historia prawdziwa, nie kryje się jej dramatyzm w tym, że się odbyła, lecz w tym, iż została zapomniana. Wydaje się to wręcz niemożliwe, wydaje się nie prawdopodobne, aby przy tak pieczołowitym przekazie dotyczącym rekonstrukcji dziejów rodów królewskich i królów Polski o jakimś zapomniano, jakiegoś przeoczono, tym czasem tak właśnie się stało.

 

Oderwijmy się na chwilę od naszej polityki śniadaniowej - a on powiedział, a ona mi mówi, proszę mi nie przerywać, pan pozwoli, że dokończę – i różnych takich większych lub mniejszych palpitacji ideologicznych i zanurzmy się w głębiny historii naszego kraju, a będziemy nurkować głęboko, bo prawie przy zaraniach dziejów naszej państwowości.

 

I ponieważ w naszej polityce wewnętrznej nic się w sumie ciekawego nie dzieje, prócz tego, że jeden pan drugiego pana straszy piekłem a obydwaj diabła są warci, to przenieśmy się do roku 1034.

 

W roku 1034 zmarł król Polski Mieszko II Lambert /od kultu świętego Lamberta/ - zwany gnuśnym, oto, co napisali o nim kronikarze dawnych czasów

 

Jan Długosz

Okazał się człowiekiem gnuśnego charakteru, tępego umysłu, niezgrabny, w radach nierozsądny, w działaniu słaby, mało zdatny do spraw większej wagi.

 

Gall Anonim

"Był zacnym rycerzem, wiele też dokonał dzieł rycerskich, których wyliczanie za długo by trwało. On też stał się przedmiotem nienawiści dla wszystkich sąsiadów, a to skutkiem zawiści, jaką żywili dla jego ojca; lecz nie odznaczał się już, tak jak ojciec ani zaletami żywota, ani obyczajów, ani też bogactwami.

 

Współczesna hiriografia wprawdzie tłumaczy tego naszego władcę, opisując sytuację geopolityczną Polski jako wyjątkowo trudną, ale jak wiadomo złej baletnicy itd….. .

W każdym razie po swoim wielkim przodku, przyszło mu utracić część ziem a nawet pozwolić na rozpad kraju. Wprawdzie skleił go potem z powrotem wypędzając zachłannych swoich braci, którzy próbowali rozdrapać ojczyznę, nie patrząc jak i wielu po nich na dobro kraju. Życie tego króla było pełne wielkich dramatów zwycięstw i klęsk zamykano go i wypuszczano z więzienia a na koniec nie tylko został pojmany, ale również wykastrowany, co miało być karą za oślepienie przez Bolesława Chrobrego księcia czeskiego Bolesława III Rudego.

 

Gall Anonim następująco przedstawił to wydarzenie w swojej kronice:

Opowiadają też, że Czesi schwytali [go] zdradziecko na wiecu i rzemieniami skrępowali mu genitalia tak, że nie mógł już płodzić [potomstwa], za to, że król Bolesław, jego ojciec, podobną im wyrządził krzywdę, oślepiwszy ich księcia, a swego wuja. Mieszko tedy powrócił wprawdzie z niewoli, lecz żony więcej nie zaznał.

 

I co się dzieje dalej, otóż właśnie nic – pomiędzy rokiem 1034 a 1039 Polska znika z historii a w zapiskach powstaje zdumiewające zjawisko nie dziania się niczego. Pięć lat nasz kraj sobie istniał jakby w, pozaświatach, kiedy nagle w 1039 roku przybywa do Polski Kazimierz zwany Odnowicielem na czele 500 ciężkozbrojnych niemieckich rycerzy wsparty potęga niemieckiego cesarza Henryka III oraz intensywną siłą doradczą swojej matki Rychezy Lotaryńskiej, która w międzyczasie zabezpieczyła nasze regalia od przelotnie przebywającego na naszym tronie niejakiego Bezpryma. W tym czasie na naszych ziemiach zgodnie z zapisami historii trwało bezhołowie i zdziczenie obyczajów. Kraj rozszarpany przez różnych watażków i umierającym kościołem chrześcijańskim, poddany wewnętrznym wojnom i targany przez siły zewnętrzne, no prosto strasznie.

Jak pisał Gall Anonim: "I tak długo wspomniane miasta pozostawały w opuszczeniu, że w kościele św. Wojciecha Męczennika i św Piotra Apostoła dzikie zwierzęta znalazły legowiska."

 

Te dziwne pięć lat, które zostały przemilczane przez naszą historię należy do najbardziej tajemniczych okresów w naszych dziejach.

 

Ale przyroda nie zna pustki, i w miejscu, którym potoczna historia wspomina o ludowym buncie skierowanym przeciwko możnowładcom oraz kościołowi, kiedy nastąpił masowy powrót do pogaństwa, na naszym tronie siedział władca i to jak najbardziej prawowity, pierworodny syn Mieszka II, Bolesław.

 

Tak pisze wspominając go niejako mimochodem w „Kronice Wielkopolskiej” biskup Boguchwał II - Gdy zmarł w roku Pańskim 1033 (mowa o Mieszku II ), nastąpił po nim pierworodny syn jego Bolesław. Skoro ten został ukoronowany na króla, wyrządził swej matce wiele zniewag. Matka jego pochodząca ze znakomitego rodu, zabrawszy syna swego Kazimierza, wróciła do ziemi ojczystej w Saksonii, do Brunszwiku, i umieściwszy tam syna dla nauki miała wstąpić do jakiegoś klasztoru. Bolesław zaś z powodu srogości i potworności występków, zbrodni okrutnych i nieludzkich, których się dopuszczał, źle skończył swe życie, i choć odznaczony został koroną królewską, niepoliczony został nawet w liczbie królów i książąt polskich dla wielkiej nieprawości swojej. Po śmierci jego wielkie zaburzenia i wojny domowe wszczęły się w królestwie"

 

Co też musiał narozrabiać nasz król zapomniany, że go usunięto z pocztu królów Polski? Czasy, o których mówimy obfitowały w ekscentryczne pokazy możliwości ludzkiej wyobraźni oraz okrucieństwa. Nie było też w zwyczaju zbytnio wypominać władcom ich różne drobne słabości. Nasz wielki Krzywousty kazał oślepić okrutnie własnego brata, który w wyniku tych ran zmarł, został ukarany przez kościół klątwą, którą zmazała niezbyt dolegliwa pokuta. Bolesław Śmiały żeby pozostać w rodzinie uśmiercił, biskupa krakowskiego Zbigniewa oraz oskarżano go o współżycie z własna klaczą, wprawdzie zapłacił za to tronem i wypędzeniem, ale nikt go nie skreślił z historii. Przemysław II pozbył się w sposób ostateczny swojej 22 letniej żony Ludygardy, za co go nie spotkała w ogóle żadna kara, Kazimierz Wielki był wielki, ale równie bezwzględny i okrutny i cała masa pomniejszych władyków, dających upust swojej krwiożerczości czy też zapędom orgiastycznym, każda z tych postaci zachowała swoją pozycję w historii.

 

Pozbawiono jej tylko Bolesława. Pozbawiono go na prawie1000 lat prawa do istnienia okazuje się, że w Polsce można było skazać na zapomnienie i wymazanie z historii nawet koronowaną głowę, w dodatku polskiego dynastycznego króla, oficjalnie koronowanego w polskiej katedrze i przez polskiego arcybiskupa. To milczenie trwa konsekwentnie do dzisiaj, już może nie jako konsekwentne działanie, ale raczej jako konsekwencje działań.

 

Wiadomo natomiast, iż w czasie tym w Polsce panował ogólny bunt przeciw chrześcijaństwu traktowanemu jako narzucanie władzy poprzez obce mocarstwa, oraz niszczącemu tradycje już zorganizowanego narodu, Chrobry musiał nieraz osobiście interweniować przeciw buntom na terenie jego królestwa, a po jego śmierci fala powrotu do korzeni nabrała prawdziwej mocy, po jej to stronie właśnie stanęli nie tylko koronowany król Polski Bolesław, ale również jego poprzednik nieudany książe Bezprym..Dla ludzi Kościoła przybrały one dramatyczny wyraz Kronika Wielkopolska tak to opisuje "Znęcano się nad księżmi, zabijając ich różnymi sposobami. Jednych przebijano nożami lub dzidami, innym podrzynano gardła, jeszcze innych kamienowali, jakby jakieś ofiary" - trzecie pokolenie ochrzczonych rodaków miało ogromna ochotę wrócić do swoich dawnych bogów wciąż jeszcze hołubionych pośród lasów, a chrześcijaństwo w zasadzie dotyczyło swoim oddziaływaniem tylko dworu i kilku możnowładców. Dla uśmierzenia takich to buntów wysłano Kazimierza Odnowiciela na czele niemieckich rycerzy odrywając go od zajęć, jakim się z niezłomna cierpliwością oddawał w swoim klasztorze w którym był oblatem.

Za to skazano tego króla, który uzyskał przydomek Bolesław Zapomniany. A Polska została ukarana, przez uwczesnego papieża Benedykta VIII w następujący sposób - "Corocznie płacić będą Polacy kurii papieskiej zwyczajny pieniądz od każdej głowy, wyłączając głowy szlacheckie, nie będą zapuszczać włosów na głowie i brodzie, zwyczajem barbarzyńskim, ale będą je starannie postrzygać. Wielkiego Postu przestrzegać o trzy tygodnie dłużej niż w innych krajach (...), wiecznie też będą obowiązani, aby w Bogu i w Wierze Chrześcijańskiej wdzięczniejszymi i gorliwszymi byli".

 

 

antykwariusz