Energia elektronu w atomie wodoru jest sumą energii kinetycznej oraz energii potencjalnej elektrostatycznego oraz
grawitacyjnego oddziaływania elektronu z protonem (jądrem atomowym atomu wodoru).
Zgodnie z modelem atomu Bohra, elektron o masie
m poruszający się z prędkością
v po stacjonarnej orbicie kołowej o promieniu
r, posiada moment pędu równy:
gdzie
h jest stałą Plancka, natomiast
n jest liczbą naturalną równą 1, 2, 3... (numer orbity). Promienie kolejnych dozwolonych orbit elektronu muszą zatem przyjmować ściśle określone wartości wynikające z powyższej zależności.
Energia całkowita elektronu krążącego po
n-tej orbicie w atomie wodoru zależy od promienia orbity a więc nie wszystkie wartości energii elektronu są w atomie dozwolone.
Wartość energii całkowitej elektronu o masie
m i prędkości
v krążącego po orbicie o promieniu
r wynosi
Elektron porusza się po kolistej orbicie o promieniu
r pod wpływem siły przyciągania elektrostatycznego oraz
grawitacyjnego z protonem stanowiącym jądro atomu wodoru. Siła ta pełni rolę siły dośrodkowej. Równanie ruchu elektronu na orbicie ma postać
Otrzymujemy stąd
Podstawiając to równanie do równania na energię całkowitą otrzymamy
Znak minus w powyższym równaniu oznacza, że całkowita energia elektronu jest ujemna a więc elektron jest związany w atomie. Wartość energii całkowitej rośnie do zera jeśli promień orbity rośnie do nieskończoności.
Prędkość elektronu na
n-tej orbicie wynikająca z waruku Bohra na moment pędu wynosi:
Wstawiając tę wartość do równania na energię kinetyczną otrzymamy związek pomiędzy promieniem i numerem orbity:
Wykorzystując równanie na odwrotność promienia w równaniu (na energię całkowitą otrzymamy skwantowane (przez wartości liczby
n) stany energii elektronu w atomie na kolejnych orbitach:
W modelu atomu wodoru przedstawionym przez Bohra, energia grawitacyjna elektronu w oddziaływaniu z protonem nie była uwzględniona i wzór powyższy miał postać:
(Model atomu wodoru na podstawie http://www.mat-fiz.p.lodz.pl/fizyka/kurs/bor/bor.html)
Drgające cząsteczki
Energia grawitacji jest również w drgających temperaturowo cząsteczkach:
Na całkowitą energię cząsteczki składają się:
- energia elektronowa
- energia rotacyjna
- energia oscylacyjna
Gdy cząsteczka zaabsorbuje foton, przechodzi na wyższy poziom energetyczny. Krzywa energii potencjalnej stanu wzbudzonego ma minimum, co umożliwia utrzymanie się molekuły w tym stanie przez pewien czas. Wzbudzona cząsteczka jest nietrwała i przechodzi do stanu podstawowego bezpromieniście lub emitując promieniowanie.
(http://www.wsp.krakow.pl/biofiz/prezentacja/tresc/czastecz.htm)
Hierarchia pojęć
O czymkolwiek nie pomyślimy, zawsze nasza myśl podlega pewnej hierarchii: albo należy do bardziej szczegółowych albo do bardziej ogólnych w ramach danego zbioru pojęć. Znany jest nam erystyczny sposób prowadzenia dialogu w którym boje na słowa polegają na uogólnianiu myśli (wypowiedzi) jeśli nasz rozmówca mówi o szczegółach, lub o naszym uszczegóławianiu - gdy rozmówca mówi o ogółach.
Zbiór pojęć, którymi operuje nasza myśl, jest zbiorem ciągłym. Podobnie jak w zbiorze liczb rzeczywistych, pomiędzy dowolne dwa stwierdzenia możemy zawsze wstawić trzecie, które jest czymś pomiędzy oboma stwierdzeniami. Ale każde widmo ciągłe - takie jak np. widmo ciągłe promieniowania ciała stałego - składa się z nieskończonej liczby dyskretnych barw, odpowiadających jednej jedynej częstotliwości. W Teorii Słowa: jednej jedynej myśli.
Poprawka grawitacyjna uwzględniona we wzorze na energię całkowitą elektronu w atomie wodoru, jest bardzo niewielka w stosunku do oddziaływań ładunku elektronu i protonu.
Według Teorii Słowa, właśnie ta poprawka związana jest z procesem tworzenia myśli człowieka. Kolejne poziomy energetyczne oddziaływania grawitacyjnego elektronu z jądrem atomu, odpowiadają kolejnej hierarchii pojęć tworzonych w naszych myślach - od najbardziej szczegółowych do najbardziej ogólnych w stosunku do pojęcia wyjściowego związanego z protonem.
