Teoria Niebocentryzmu Zewnętrznego.

    14.05.2022

                                                                   Teoria Niebocentryzmu Zewnętrznego.

                                                 Spis treści.

      1. Wstęp.
      2. Teoria Niebocentryzmu Zewnętrznego.
      3. Grawitacja w Niebocentryźmie Zewnętrznym.
      4. Wnioski
                                                                                     1.Wstęp.

     Po opublikowaniu opracowania „Znaki zodiaku i obroty Ziemi unicestwiają Heliocentryzm i antycypują Niebocentryzm” rozpocząłem pracę nad rozwikłaniem problematycznych zagadnień w Teorii Niebocentrycznej.
Pomimo włożonego ogromnego wysiłku i poświęconego czasu, efekty okazałe się mizerne.
Rozwikłanie jednego problemu skutkowało pojawieniem się kolejnych.
Doszedłem do przekonania, iż w prawdziwej teorii liczba spornych zagadnień powinna się w naturalny sposób redukować.
     Refleksja ta skłoniła mnie do zastanowienia się nad istotą centryzmu jako takiego.
Głównym jego czynnikiem jest przecież zasada, iż Niebo jest centrum wszystkiego co go otacza.
W Geocentryzmie, Ziemia stanowiła centrum całego Kosmosu.
Dokoła niej obracał się cała przestrzeń wraz z wypełniającymi ją ciałami niebieskimi.
     Mikołaj Kopernik uczynił Słońce centrum układu słonecznego.
Wokół niego krążyła nasza planeta jak i wszystkie pozostałe.
Cały Kosmos pozostał nieruchomy względem Ziemi.
     W Niebocentryźmie, Pałac Boga, czyli Niebo zostało usytuowane w centrum pustej wewnątrz Ziemi.
Kosmos jest wyświetlany z Pałacu Stwórcy na szkło nieba, które wznosi się około 100 km nad jej powierzchnią.
Pałac obraca się wokół własnej osi wykonując jeden obrót na dobę.
Dzięki temu na nieruchomej Ziemi powstaje wrażenie obracającego się Wszechświata.
Ludzie zamieszkują wewnętrzną powierzchnię kuli, której promień wynosi 6371 km.
Na zewnętrznej stronie przebywają istoty demoniczne.
Piekło i Czyściec są umieszczone w skorupie ziemskiej, której grubość wynosi około 1000 km.
Na zewnątrz prowadza dwa otwory umieszczone na biegunach planety.
Słonce i Księżyc, nie są ciałami astronomicznymi stworzonymi przez Pana Boga, lecz obiektami zbudowanymi przez upadłych aniołów.
Celem tego było zniszczenie życia biologicznego na nowo stworzonej planecie.
Można się z tym zapoznać w opracowaniu ,, Księga Rodzaju potwierdza Niebocentryzm”
Kiedy Ziemia i niebo zostanie odnowiona, to oba ciała niebieskie zostaną unicestwione.
       Niebocentryzm, bardzo mnie pociągał, ponieważ był pierwszą teorią astronomiczną, która wiąże fizycznie nasz świat ze Stworzycielem Wszechrzeczy.
Istnieje w niej przestrzeń , w której On przebywa.
W Internecie można znaleźć sporo zdjęć, które ukazują to miejsce.
     23.03. 2022 roku o poranku, zdecydowałem się na poszukiwanie innych możliwości astronomicznych dla tego zagadnienia.
Tego samego dnia wieczorem rozwiązałem ten problem.
Dla odróżnienia tej teorii od klasycznego Niebocentryzmu postanowiłem ją nazwać ;   Niebocentryzmem zewnętrznym.

2. Teoria Niebocentryzmu Zewętrznego.

     Idea tej nowej teorii jest niezwykle prosta oraz wielce zaskakująca.
Różni się zaledwie kilkoma szczegółami od obecnie obowiązującej Teorii Heliocentrycznej.
Ironizuję sobie, iż prawie wszyscy czciciele Mikołaja Kopernika i jego teorii, staną się automatycznie wyznawcami Niebocentry-
zmu Zewnętrznego.
     Pałac Boga znajduje się w centrum układu astronomicznego.
Wokół Nieba krąży Słońce i Ziemia.
Środki, Pałacu, Słońca i Ziemi można połączyć linią prostą.
Słońce jest zbliżone wielkością do rozmiarów Pałacu .
Nasza gwiazda oraz Ziemia obiegają Niebo z tą samą prędkością kątową.
Przy takiej kinematyce oraz proporcjach, nie można z naszej planety dostrzec Pałacu Boga.
Słońce nieustannie go przesłania, ponieważ okrąża Niebo wraz z Ziemią z tą samą prędkością kątową.
Okres obiegu jest równy rocznemu czasowi obiegu Ziemi wokół Słońca, czyli 365,2422 dób słonecznych.
Pozostałe planety układu słonecznego obiegają Pałac Boga, który jest centrum całego układu kosmicznego.
Gwiazdy, które obserwujemy na nieboskłonie mogą być hologramami wyświetlanymi z Nieba.
Pozostają one nieruchome, z wyjątkiem tych, które tworzą znaki zodiaku.
Obracają się one wokół osi ekliptyki, od której są odchylone o kąt 23,5⁰ .
Pełen cykl ich obrotu wynosi około 26.000 lat.
     Po stworzeniu nowej Ziemi oraz Nowego Nieba zostanie   przywrócone światło, które oświetlało ziemię w czasie pierwszych trzech dni stwarzania świata.
Zostaną wówczas usunięte: Słońce, planety oraz Księżyc.
W tym boskim świetle znikną wszystkie ciała niebieskie, lub ich obrazy holograficzne zostaną wyłączone.
Świat powróci wówczas do swojej pierwotnej postaci.
Dom Boga będzie wówczas doskonale widoczny z naszej planety.

3. Grawitacja w Niebocentrymie Zewnętrznym.

Izaak Newton opracowała teorię grawitacyjnego przyciągania materii.
Została ona z entuzjazmem zaakceptowana przez elity naukowe ówczesnej Europy.
Dała ona impuls do prac nad naukowym wyjaśnieniem kinematyki ruchu planet i Księżyca.
Jednak szczegółowa analiza tego zagadnienia dobitnie potwierdza, iż ta teoria jest w istocie teorią grawitacyjnego odpycha-
nia się materii.
Wyliczenia matematyczne nadają pracy w polu grawitacyjnym, potencjałowi tego pola jak i jego energii potencjalnej ujemne wartości.
Ignorowanie tego faktu przez uczonych nie przynosi chluby nowożytnej nauce.
Pełną zgodność z logiką uzyskujemy dopiero po przyjęciu założenia, iż ciała wzajemnie się od siebie odpychają.
Jeszcze poważniejszym skutkiem tej teorii jest niemożliwość istnienia wszelkich ciał niebieskich, w tym i Ziemi.
Dla sztucznych budowli, takich jak Słońce i Księżyc jest to bez znaczenia.
W moim dowodzeniu nie neguję istnienia przyciągania grawitacyjnego materii, lecz jedynie fakt, iż wzór zaproponowany
rzez Izaaka Newtona jest błędny ,, Teoria grawitacji wymusza Niebocentryzm” .
Dla Niebocentryzmu wewnętrznego wyprowadziłem wzór na przyciąganie grawitacyjne, który pozbawiony jest wad
wzoru Newtona.
W Teorii Niebocentryzmu Zewnętrznego Pałac Boga przyciąga Ziemię.
Siła odśrodkowa równoważy to przyciąganie, dlatego nasz planeta może poruszać się wokół niego.
Powiązanie Słońca i pozostałych planet z Niebem jest możliwe, tak jak Ziemi.
Pozostaje jeszcze do rozwiązania problem przyciągania przez planety ich księżyców.
W przypadku naszego globu musimy uwzględnić również sztuczne satelity krążące wokół Ziemi.

Wnioski.

    1.   Jestem ogromnie zaskoczony, iż nieznaczne przesunięcie Słońca w kierunku Ziemi i nadanie mu takiej samej pręd-
          kości kątowej jaką posiada nasza planeta, skutkuje tak ogromnymi zmianami   w Teorii Heliocentrycznej Mikoła-
          ja Kopernika.
    2.      Umieszczenie w środku układu słonecznego Pałacu Boga przekształca to miejsce w   centrum Wszechświata.
    3.      Powoli zaczynam odnosić wrażenie, iż Teoria Heliocentryczna miała przesłonić prawdę o naszym świecie.
    4.    Opracowaniem tym nie przesądzam, iż Niebocentryzm wewnętrzny , który istnieje już wielu lat jest błędny.
        Problematyczna jest w nim interpretacja kilku zagadnień astronomicznych i fizycznych.
        Nadzieja skłania mnie ku przeświadczeniu, iż sporne kwestie zostaną z czasem wyjaśnione.
        Jest mi ona znacznie bliższa, ponieważ jest bardziej subtelna i kameralna.
    5. Kiedy w umyśle zaświtał mi całościowy obraz nowej teorii, to odebrałem to jako żart kosmiczny .
        Szczególnie rozbawiła mnie świadomość, że praprzyczyna ateistycznej nauki może zostać skażona duchowym pierwiastkiem.
    6. Generalną zaletą nowej teorii, jest jej kapitalna zgodność z większością ustaleń Teorii Heliocentrycznej.
    7. Posiada ona również ogromny potencjał do radzenia sobie z błędnymi rozstrzygnięciami obowiązującej teorii.
    8.   Do ustalenia pozostaje odległość Słońca od centrum Pałacu Boga, jak i jego wielkość.
    9.   Pałac i przestrzeń go otaczająca jest strukturą duchową, nie podlegającą żadnym prawom obowiązującym w naszym świecie.