Czy całowałeś kiedyś ziemię, czy wiesz, że jest namiętniejsza od kobiety

NA POSTE RESTANTE

czy kiedyś całowałeś ziemię
przed wiosenną orką
gdy dotkniesz grudy jeszcze sennej 
nie pokaleczysz poletka warg
żytni łan zakołysze się u kolan

niejeden żołnierz wtulał ramiona w trawę
nim skonał
zostawił pocałunek czerwony –
pieczęć bolesną na skibie zaoranej przez bombę

czy tęskniłeś za ziemią
gdy milkły igrzyska i śmiech barbarzyńcy
a chciałeś pójść jarem duktem miedzą
gdzie grzęźnie stopa pług i plemiona idące w orszaku

tam pod stopami miodne łąki pachną
i ożywcze igliwie
wiosną białe panny w aureoli os i pszczół
tam nawłoć w złocie – mimoza jesieni
spichlerze i zapola w dobrobycie

oprzyj plecy o spróchniałą wierzbę
dopóki nie spowije biel
a śnieżne kopce nie obandażują ziemi

czy ręce dotkną mroźnej grudy
i ożywią bezpłodne zagony
aż skiba zapachnie żytem i wolną przestrzenią

Nie pamiętam czy ten wiersz jest już na blogu. Jest sprzed 40 lat a może więcej, poprawiony. Jak mawia znajomy poeta Les Murski : wiersze w ruchu.