Ławeczka

ŁAWECZKA

Widziałam ciebie na tej ławeczce

którą skleciłeś sadowiąc pod oknem

mam zdjęcia z tamtego wieku

w takiej pozie już ludzie nie siedzą

dostojeństwo w babcinych rękach

złożonych na kolanach nabożnie

żaboty, koszule wykrochmalone

kapelusze słomiane – wszak lato

na ławce wieś bajki opowiadała

zgarniałam je do komórek pamięci

Widziałam ciebie na tej ławeczce

spróchniałej od deszczu i czasu

powietrze rękoma rozgarniałam

czy to twa postać, obłok kosmosu

na chwilę przysiadł, odpocząć

widziałam ciebie na tej ławeczce

usiadłam, nie mówiły się pacierze

nad sosnami samosiejek jutrzenka

kolorowała ciemne połacie nieba

wiem, na niej wiecznie ciebie spotkam

31.01.23