Jesiennieje

TAK CO ROKU 

Zmilknie krzyk żurawi, ona się wyłoni 

i liście skradnie drzewom, przebarwi widoki

cynobrem i oblecze katedry leśne

żebrowym światłem i wniknie w jedlinę,

w buczynę – echem, świergotem.

Utka mgielne ołtarze, pobłądzi z dniem

i grzechu warte będą ptasie nieszpory.

Weźmie w pajęcze jarzmo łąki i ugory.

Byle smętek nie dopadał myśli,

że co roku myśmy… tak w dal i gnuśni.

Niech oczadzi serce byle gardło zdrowe.

Idzie, byle nie chłostała chłodem.

Jesień nie jest polityczna.

09.10.22