Wicher przywiał to

Wicher przywiał to.

XXX

Gniazda z dachem

porwał orkan łamiąc

skrzydła ptakom

-------------------------------------------------------------------------

ZAPOWIADA SIĘ DZIEŃ

Tym słowem bądź, tym ptakiem fruń w boski dzień.

Nocne niebo wróżyło na miłość, na pogodę serc.

Płynęły kłębiaste chmury zasłaniając plejadę gwiazd.

Szukałeś w mgławicy myśli, szukałeś jej.

Szedłeś za nią jak trzej królowie z mirą, kadzidłem i zlotem.

Szedłeś do niej nie herodem, a na nucie dźwięków nocy.

Nutki torowały szlak, ogniste gwiazdy rozpalały ciała.

Tym słowem bądź, tym ptakiem fruń w łany zbóż.

Proroctwo kiedyś musi się ziścić, obejmiesz ją.

Zatopieni, zasłuchani, zapatrzeni w nieboskłon.

Na fali, gdzie sterem palce twe, tym słowem bądź, tym ptakiem fruń.

18/19.02.22