Mówi się, że ile domów, tyle przepisów na bigos. Trzeba jednak przyznać, że więcej odmian ma rosół - bo nawet w tym samym domu przygotowuje się zazwyczaj różnego rodzaju wywary mięsno-jarzynowe.
No, bo przecież inaczej smakuje rosół wołowy, inaczej na kurze, jeszcze inaczej - mieszany. A przecież można też zrobić znakomity rosół na kaczce.
Ja jednak twierdzę stanowczo, że absolutnie najlepszym rosołem (a przygotowałam ich w życiu tysiące) jest ten na wołowych kościach szpikowych.
Można takie kupić u zaprzyjaźnionego rzeźnika, albo (rzadko) w niektórych hipermarketach. Jeśli trafi mi się taki rarytas, to kupuję od razu kilka opakowań i mrożę. Takie kości kosztują dosłownie grosze (w przeciwieństwie do drogich cielęcych - które są prawie równie dobre, jak wołowe, ale jednak o klasę gorsze), a rosół na nich jest naprawdę bajecznie smaczny.
Poza kośćmi potrzebujemy (na 9-litrowy garnek): 2-3 duże pietruszki, 4-5 dużych marchwie, 1 duża cebula, przyrumieniona w suchym garnku, kawałek selera, kilka ząbków czosnku, kawałek kapusty lub kalafiora, listek lurowy, kilka ziaren ziela angielskiego, sporo ziaren czarnego pieprzu, maleńki kawałek gałki muszkatołowej, grzybek suszony i mała garstka suszonej włoszczyzny. Sól!
Ta suszona włoszczyzna była też swego czasu rekomendowana przez Igłę, więc wiem, co mówię;-D
Można dzień "przed" obrać i pokroić cienko warzywa, po czym ususzyć na grzejniku, ale można też kupić gotową suszoną włoszczyznę.
Wszystko zalać dobrą wodą, doprowadzić do wrzenia i gotować na maleńkim ogniu - takim, żeby wywar lekko pyrkotał. Pod przykryciem! Kilka godzin - aż smak i zapach będą satyskakcjonujące.
Patent: wszystkie przyprawy, czosnek, grzybek i suszoną włoszczyznę wkładam do takiego metalowego, dziurkowanego koszyczka, składającego się z dwóch zakręcanych półkul, więc , nalewając rosół, nie częstuję gości niemiłymi niespodziankami. Nie cierpię różnych ziarenek na talerzu ...
Inne tematy w dziale Rozmaitości
