Wszystkie wskaźniki gospodarcze lecą na łeb na szyję. Rośnie, niczym poziom wód podczas powodzi, bezrobocie. Pod polskim rolnictwem tyka podłożona przez lubowników zielonego ładu, bomba o potwornej sile rażenia. Cichaczem sprowadza się nachodźców, którzy już zaczynają demolować nasze samochody. Bajzel w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jeszcze większy w Ministerstwie Obrony Narodowej. Wschodnia granicą płonie. Szpitale nie mają już pieniędzy na leczenie Polaków, a wszelkie rozwojowe, narodowe inwestycje stoją jak chwost po wiagrze! Oto sześć miesięcy rządów Tuska!
Polityczna narracja, suflowana i wzmacniana przez media głównego nurtu, jest taka, że są ważniejsze rzeczy niż te, które zostały wymienione w poprzednim akapicie. Furda, że wszystko wkoło rozłazi się w szwach, a pieniędzy, idąc klasykiem, "nima i nie będzie!". Ważne, że rozlicza się PiS. Niemra z komisji europejskiej, z jadowitym i kłamliwym uśmiechem, oświadczyła, że w Polsce jest już demokracja, a druga idiotka, ta od przekopywania ziemi na jeden metr w głąb, opowiada, że na ulicach widzi samych, uśmiechniętych ludzi!
Obietnice wyborcze dawno zostały spuszczone do klozetu, a składający je obecny premier docisnął je jeszcze potężnym klocem politycznej amnezji i sofistycznej gadki starego oszukańca. Wszystko to w medialnym i ośmiogwiazdkowym sosie społecznej akceptacji, dziejące się wśród milczącego przyzwolenia polackiej progenitury dawnego lumpenproletariatu i folwarcznego motłochu. Minęło dopiero pół roku, a Rzeczpospolita, mimo, że robi wszystko aby to ukryć, zaczyna drżeć i łomotać jak źle wyważone koło. Polityczna dychotomia pogłębia się, przenosząc się na społeczeństwo, w którym owa część, lubiąca pana o rudej grzywce, udaje że dotknięta tuskowym trądem gospodarcza kończyna, ma się dobrze, choć zaraz odpadnie, zaś ich moralna i społeczna degeneracja to nic innego jak pro europejską nowoczesność.
Rzeczpospolita zaczyna przypominać skomplikowany, kolejowy rozjazd, w którym wszyskie pociągi pędzą na kolizyjnych kursach, a upajający się władzą, własną karierą i przyszłymi, europejskimi synekurami, rudy dyspozytor, który za zbója nie ma pojęcia jak obsługiwać panel sterowniczy, z gorliwością osiemnastolatka, trzepie konia swojej politycznej pychy.
Czasami tylko, człowiekowi przechodzi przez myśl, że ów chaos, ten polityczny stupor Tuska, to nie tylko jego upośledzenie umiejętności rządzenia, która zastąpiona została intryganctwem i medialną maskirowką, ale świadome działanie taki antypolski wallenrodyzm, na rzecz któregoś z naszych najgorszych wrogów?! Może właśnie, tu i teraz niczym najgorsza, historyczna abominacji, wyrodził nam się, niech jego imię będzie przeklęte na zawsze, nowy Hieronim Radziejowski ?!
Inne tematy w dziale Polityka
