Opracowanie w roku 1843 ustawy o cenzurze w Warszawskim Okręgu Naukowym rzuca znamienne śwaitło na moskiewską politykę historyczną realizowaną w ujarzmionym Królestwie Polskim. Szczególnie bowiem w nowym prawie zwracano uwagę na potrzebę weryfikacji wydawanych i kolportowanych w Królestwie dzieł historycznych i politycznych pod kątem zapewnienia „nietykalności” władzy carskiej. W artykule 9-tym usatwy cenzuralnej nakazywano expressis verbis aby eliminować z prac tego rodzaju jakiekolwiek passusy „ubliżające” rządowi Cesarstwa Rosyjskiego i Królestwa Polskiego. Co więcej, należało także z prac historyczono-politologicznych usuwać jakiekolwiek nieprzychylne teksty, skierowane ku rządom państw, pozostających z Rosją na przyjacielskiej stopie. Z drugiej jednak strony, w pracach historycznych, oraz w wydanych prywatnie pamiętnikach, czy zbiorach anegdot, nie należało zakazywać ani opisów konkretnych wypadków i ich okoliczności, ani „własnych rozumowan autora”, oczywiście o tyle o ile takie opisy i tok rozumowania nie stały w sprzeczności z oólnymi założeniami celów rosyjsko-polskiej cenzury (art.11). Komitet Cenzury pozwalał zresztą na wydawanie ogólnych opisów czy wiadomości, dotyczących historii, geografii czy statystyki Cesarstwa Rosyjskiego oraz Królestwa Polskiego, ale tylko pod warunkiem opracowania ich „z przyzwoitością i bez naruszenia ogólnych zasad cenzury” (art. 10)
@copyright Marek Rutkowski
PS Uwaga na ewentualne manipulacje ,prowokacje i przekłąlania jakie mogą pojawiać sie we wpisach na tym blogu
Inne tematy w dziale Kultura
