Uzależnieni od wieków od obcych (np. od Szwedów od XIII wieku) Finowie po przejęciu ich przez państwo moskiewskie wykazywali najczęściej równie wiernopoddańczy stosunek do carów moskiewskich. W ramach wierności państwu moskiewskiemu dochodziło nawet do tak antypolskich posunięć ze strony Finów, iż oddziały fińskie wspomagały Moskali w walce z Powstaniem Listopadowym.
Szczytem absurdu było jednak postanowienie „Cesarskiego Senatu Fińskiego” z dnia 10/22 marca 1855 roku, wydane z okazji żałoby po śmierci cara -oprawcy Polski, Mikołaja I
Otóż dnia 10/ 22 marca 1855 roku senat fiński, „z powodu zejścia sławnej pamięci cesarza Mikołaja I, nakazał po całym kraju powszechną żałobę, pokutę i modlitwę, i wyznaczył na to dzień 4 /16 Maja [1855 roku]” .
Zdumiewa państwowe zadekretowanie nie tyle modlitwy i żałoby, co pokuty (rozmieć należy że każdy musiał- zgodnie z dekretem, a nie ze swoją wolą, zadawać ją sobie i tonie za swoje grzechy a za grzechy moskiewskiego cara) i to –co już szczególnie zdumiewjąe - w kraju protestanckim.
@copyright Marek Rutkowski
Inne tematy w dziale Kultura
