Po tym jak w roku 1839, carat zlikwidował Unię Brzeską na terenach północnych i wschodnich Rzeczypospiliej (Połock w lutym 1839 roku: uniccy biskupi Siemaszko, Łużyński, Zubko podpisują akt unii z moskiewskim prawosławiem - car Mikołaj I z tej okazji na pamiątkę "zjednoczenia" kazał wybić medal, z napisem ”Rozdzieleni siłą - połączeni miłością”),na terenie Ziem Zabranch bierny opór przeciwko jej wprowadzeniu zaskakująco pojawil się w kręgach administracji i sądownictwa tych terenów.
W zwiazku z powyższym, w końcu kwietnia (st.st.) / początkach maja (nowego. st.) 1852 roku petersburska Rada Państwa wydała postanowienie(zatwierdzone przez cara Mikołaja I "zdanie") nakazujące władzom adminsitracji rządowej i sądowej na pólnocno-wschodnich terenach Ziem Zabranych Rzeczypospolitej: a mianowiecie: w Witebsku, Połocku, Wieliżu, Siebieiu, Newlu,Surażu, Leplu, Horodku, Orszy oraz Siennie urzędowe zawieszanie czynności w dzień procesji, "ustanowiony na pamiątkę powrotu Uniatów do Prawosławnej cerkwi, t. j. w dziewiąty czwartek po [prawosławnej] Wielkiej Nocy".
W ten sposób nakazano odgórnie w roku 1852 członkom - nadal pozostającego przeważająco w polskich rękach, formalnie carskiego aparatu urzędniczego i sądowniczego północno wschodniej przerozbiorowej Rzeczypospolitej - formalne czczenie likwidacji, funkcjonującej na tych terenac od przełomy XVI/XVII wikeu Unii Brzeskiej.
Ukaz Rady Państwa z maja 1852 roku rzuca zaskakujące światło na sprawę likwidacji Unii Brzeskiej, przecząc zarazem tezie o bezkonfliktowym w zasadzie jej unicestwianiu po roku 1839 na dzisiejszych terenach białoruskich, w tym w samym miejscu podpisania aktu połacząnia Unitów z miskiewskim prawosławiem - w Połocku .
@copyright Marek Rutkowski
Inne tematy w dziale Kultura
