Na skutek powstania krakowskiego 1846 roku, oraz przede wszystkich ogromnych trudności z ujarzmieniem polistopadowego Królestwa Polskiego ery paskiewiczowskiej, car Mikołaj I powziął myśl dokonania (ulepszenia) kolejnego rozbioru Polski, poprzez zmanianę częci Królestwa na część austriackiej Galicji.
Dokładnie bowiem w końcu marca 1846 roku car Mikoaj I pisał do wielkorządcy moskiewskiego Królestwa Polskiego Iwana Paskiewicza: "Sobie brać niczego nie chcę. Sprawa zostala już uzgodniona w Cieplicach. Kraków powinien być austriacki, a nie pruski i tak ma zostać. No jeśli Austriacy zechca zamienić się i oddac mi Galicję za Polskę po Bzurę i Wisłę, oddam i nathcmiast wezmę Galicję, jako nasz stary kraj".
Feldmarszałek Iwan Paskiewicz przyznawał w odpowiedzi udzielonej carowi w połowie kwietnia 1846 roku, że "zamienić Galicję na część Polski - to działo godne wielkogo rosyjskiego władcy" jednak wątpił w mozliwość realizacji tego projektu.
Szczególnie zresztą dlatego, że Austriakom było- wedłyg feldmarszałka - o wiele lżej i łatwiej zarządzać Galicją, gdzie walczą ze soba dwie narodowości ("ruska i polska"), niż krajem o czysto poslkiej ludności. Zresztą, pisał Paskiewicz do Mikołaja I w połowie kwietnia roku 1846, "w tej częsci Galicji, która była w dawnych czasch ruska, albo tam gdzie teraz żyją prawosławni, a szególnie unici, więcej niż 2 miliony 200 tysięcy mieszkańców. W części zaś [Kólestwa Polskiego] którą Wam [Mikołajowii I] podba się ustapić tylko 1 milion 600 tysięcy [mieszkańców]".
Pomimo formalnej detronizacji z 25 stycznia 1831 roku dokonanej przez polski Sejm, car Mikołaj I mienił się oficjalnie nadal "królem polskim". Poprzez projekt kolejnego rozbioru kraju car sam zaprzeczal molziwosci utryzmywnai tego uzupartorskiego i niezgodnego z prawem międzynarodowym terminu.
@ copyright Marek Rutkowski
Inne tematy w dziale Kultura
