Uderza w oczy bizantyjski wręcz rozmach i przepych żałobny zarządzony przez władze najezdnicze po śmierci 1 lutego 1856 roku o godzinie 10 rano, ujarzmiciela Królestwa Polskiego, namiestnika carskiego księcia warszawskiego Iwana Paskiewicza.
Przede wszystkim car Aleksander II nakazał aby w całym Królestwie Polskim noszono żałobę przez 9 dni (powyższe oznaczało także zamkniecie jakichkolwiek przedstawień - podobnie i rosyjskie pułki gwardii musiały nosić żałobę przez 9 dni, a pułki imienia Paskeiwicza nawet przez 6 tygodni).
Następnie w dniu 9 lutego 1856 roku rano miał miejsce orszak pogrzebowy carskiego zdobywcy królestwa Polskiego. Prowadził on do warszawskiej prawosławnej katedry św. Trójcy. O godzinie 10,30 rano rozpoczęła się tam msza żałobna, na której cywilni urzędnicy Królestwa (niższej rangi) musieli być ubrani ”w białych krawatach, czarnych pantalonach i grubej żałobie”. Po zakończeniu mszy wszyscy zebrani mieli obowiązek udać się za karawanem do nadbrzeża Wisły, skąd przewieziono Wisłą zwłoki Paskiewicza w pobliże twierdzy Iwangorod (Dęblin), gdzie ostatecznie pochowano je na chronionej przez twierdzę wyspie rzecznej.
Najbardziej zdumiewający jest sam królewski czy cesarski wręcz przepych karawanu pogrzebowego Paskiewicza. Otóż karawan ten został zaprzężony w 8 koni, prowadzonych przez 8 masztalerzy. Sznury ozdabiające baldachim podtrzymywało 4 pułkowników. Podpory baldachimu niosło czterech kapitanów wybranych spośród byłych adiutantów namiestnika carskiego Wokół karawanu pogrzebowego szło 36 „żałobników” trzymających pochodnie „w grubej żałobie i z kapeluszami rozpuszczonymi”. Bezpośrednio za karawanem szła rodzina Paskiewicza. Za nią – wierzchowy koń feldmarszałka/księcia warszawskiego, prowadzony przez 2 przez 2 masztalerzy w „grubej żałobie”.
Ten bizantyjski przepych żałobny symbolizował znaczenie straty dla Cesarstwa Rosysjkiego związanej ze śmiercią tego bezwzględnego ujarzmiciela polskiej wolności.
@copyright Marek Rutkowski
Inne tematy w dziale Kultura
