"Warlock: Master of the Arcane" - strategia nietypowa [Błękitne Archiwum, odc. 2]

Moim największym "gamerskim" odkryciem jest strategia Warlock: Master of the Arcane sprzed 12 lat. Co ciekawe, jest to owoc współpracy Szwedów i Rosjan (Paradox i Ino-Co). Gra należała do mojego młodszego brata, jemu się nie spodobała, w końcu ja się nią zainteresowałem. Kto by pomyślał, że wciągnie mnie na kilkanaście godzin?

Warlock to turowa strategia osadzona w typowych klimatach fantasy. Jest to luźny sequel trzech gier Majesty, wyprodukowanych przez te same firmy. Fabuła toczy się w świecie Ardanii, która przeżywa bezkrólewie. By uniknąć chaosu, bogowie nakazują wybór nowego władcy spośród magów. Ci zaś nie mogą się dogadać, więc w krainie dochodzi do wojny. Celem gracza jest pokierowanie jednym z magów-władców i doprowadzenie jego państwa do ostatecznego zwycięstwa. Można je osiągnąć nie tylko poprzez wojny, ale np. poprzez "przewagę technologiczną" (lepsze czary) czy "kulturową" (przejęcie "świętych miejsc").

Fabuła jest tylko tłem dla rozgrywki i ze zdziwieniem stwierdzam, że to bardzo dobrze. Normalnie uwielbiam gry z bogatą fabułą i "klimatem", ale Warlock ma inny atut. Na samym początku gracz może wybrać swojego maga, stworzyć nowego od podstaw, a nawet - uwaga - określić, na jakiej planszy chce grać! Ardania może być płaska lub kulista, mała lub duża, składać się z kilku wysp bądź jednego wielkiego kontynentu - do wyboru, do koloru. Warto też dodać, że sama gra jest po prostu ŁADNA. Portrety magów, jednostki, animacje są trochę cukierkowe, ale wyglądają naprawdę przyjemnie. Pod względem wizualnym gra się nie zestarzała.

Co z walką? Warlock to gra w stylu 4X, czyli w skrócie "zwiedzaj i podbijaj". Rozgrywka jest dość prosta i łatwo opanować podstawy (w odróżnieniu od gier Paradoxu...). Gra toczy się na planszy, na której przesuwamy pionki-jednostki. Mają one wady i zalety (np. gobliny nieco słabiej atakują, ale są szybsze od ludzi). Niestety, są też minusy. Ta strategia jest - jak to mówią gracze - źle zbalansowana. Konkurencyjni magowie nie są zbyt mądrzy, wypowiadają raz po raz wojny, czasem z dwoma przeciwnikami naraz. Wystarczy im trochę dokopać i już proszą o pokój. Z drugiej strony nie jest łatwo wcielić ich terytoria, ale nie dlatego, że się dobrze bronią. Po prostu wszystkie jednostki są słabsze od fortów i zamków. Po kilku godzinach grania moja granica między imperiami była usiana fortami po obu stronach, a walki przypominały bitwę pod Verdun - 90% jednostek napier***o się w jednym regionie, a ja i moi przeciwnicy rzucaliśmy czary. Co do czarów, to też rzecz jest do poprawki - jedne są bardzo użyteczne (błyskawica, przyzwanie jednostki), ale są i takie, których nie używałem ani razu.

Mimo tych wymienionych błędów, polecam zagrać w Warlocka. Jeśli nie masz alergii na konwencjonalne fantasy z odrobiną humoru (w stylu książek Terry'ego Pratchetta), a nie chcesz toczyć gigantycznych, ambitnych kampanii w stylu Hearts of Iron, to Warlock jest grą dla ciebie.

Kryptos

[foto: zdjęcie na górze: materiały promocyjne, inne: screeny z mojej rozgrywki]
Pierwotna data publikacji: 22 sierpnia 2023

POPRZEDNIE WPISY:

Anielskie głosy, diabelskie sekrety - o pewnej protestanckiej sekcie z Australii i jej powiązaniach z Kościołem katolickim w Polsce
To jedna z najlepszych brytyjskich komedii. W Polsce mało kto o niej słyszał - poprzedni odcinek "Błękitnego Archiwum"
Antysystemowe science fiction - polecam wartościową fantastykę naukową
Czym jest Błękitne Archiwum? Kliknij tu!

TAGI: #gry #błękitnearchiwum #kryptos #fantasy #strategia