Ciemnota (nieoświeconość) fizyków 2

Gdy mówi się o ciemnocie dzisiejszych fizyków, to w pierwszej kolejności dotyczy to fizyków akademickich, pracowników rozmaitych naukowych instytucji i narodowych akademii różnych państw. Einsteinowska ciemnota ogarnęła fizyków znajdujących się na najwyższych szczeblach nauki. Do tych fizyków należą zdobywcy Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, którzy decydują, kto następny będzie nagrodzony za rozwój i popularyzację tej ciemnoty. I to właśnie przede wszystkim ci fizycy powinni podjąć działania, aby usunąć tę ciemnotę z własnych umysłów i z umysłów innych ludzi.

Rozpatrzymy tu ciemnotę dotycząca "wzrostu masy" obiektu. Tutaj wzrost masy jest umieszczony w cudzysłowie. Bo coraz większe trudności, jakie trzeba pokonywać, aby w akceleratorze przyspieszać cząstki do coraz większych prędkości, są związane z czymś zupełnie innym, a nie z masą. Aby zrozumieć trudności, jakie powstają przy rozpędzaniu cząstek w akceleratorach do coraz większych prędkości, trzeba zrozumieć bajkowy (mityczny) charakter niektórych stosowanych pojęć. O mitycznym charakterze niektórych pojęć można przeczytać w artykule "Mity fizyki XX wieku" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/303585.

Trzeba wiedzieć, że wzajemne przyspieszanie cząstek materii i bardziej złożonych obiektów odbywa się pod wpływem czynnika, którego obiektywny (absolutny) charakter nigdy nie został rozpoznany. Stosowanie takich pojęć, jak siła bądź dodatnie i ujemne znaki, ma na celu zastąpić w nauce to, co nigdy nie zostało odkryte i poznane. Podczas naukowych badań rozpoznawane są jedynie skutki oddziaływania w postaci prędkości obiektów i przyspieszeń, jakie te obiekty wzajemnie sobie nadają. To właśnie te cechy są w trakcie badań rozpoznawane i mogą być opisane za pomocą matematycznych funkcji. Opierając się na tych doświadczalnych podstawach fizycy wymyślili rozmaite rodzaje sił. Nadali im nazwy i zaczęli traktować je jako przyczyny wzajemnego oddziaływania obiektów. Skupili się oni na tych "przyczynach". Natomiast podstawę (bazę), która im posłużyła do tworzenia bajkowych idei i obiektów, uznali za wynik działania wymyślonych przez nich sił, przeciwnych znaków itd.

Pomijając wymysły dotyczące rozmaitych sił, można być pewnym istnienia dwóch rodzajów przyspieszeń. Jedne przyspieszenia wraz ze zmianą odległości od centrum cząstki zmieniają się monotonicznie. Przykładem takiego przyspieszenia jest przyspieszenie grawitacyjne. Drugi rodzaj przyspieszenia można nazwać przyspieszeniem strukturalnym. Bo to przy udziale tego przyspieszenia powstają oddziaływania między cząstkami materii, które w trwały sposób wiążą je ze sobą w stabilne struktury. Na ten temat więcej można przeczytać w artykułach:

"Geneza fundamentalnej zasady materii" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/420682,

"Fundamentalna zasada materii" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/425854,

"Istota fundamentalnych cząstek materii i oddziaływań" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/495577.

Ludzie, którzy posługują się pojęciem wzrostu masy materii, który (to wzrost masy) jest spowodowany dużą prędkością ruchu tej materii, po prostu nie wiedzą, o czym mówią. Mają oni wiedzę o trudnościach, jakie pojawiają się podczas przyśpieszania cząstek materii do coraz większych prędkości, ale błędnie tłumaczą sobie i innym przyczynę istnienia tych trudności. Ten błąd popełniają oni dlatego, że nie wiedzą o istnieniu w przyrodzie fizycznego prawa - prawa znikomego działania składników materii na inne składniki przy ich bardzo dużej względnej prędkości ruchu. Więcej o tym fizycznym prawie można przeczytać w art. "Prawo znikomego działania i związane z nim zjawiska" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/562193. Te zjawiska są bardziej dogłębnie przedstawione w art. "Dlaczego zwiększa się masa?" na https://www.salon24.pl/u/swobodna-energia/694428.