Merkel wychodzi.

Ponad miesiąc temu, po wyborach w Niemczech postawiłem tezę, iż wynik wyborczy oznacza początek końca pani Merkel w gabinecie kanclerskim. Dziś, obserwując rozmowy koalicyjne utwierdzam się w przekonaniu, iż moja analiza powyborcza była słuszna. Pani Merkel ma trudne zadanie, to prawda. Musi pogodzić choćby w jakimś stopniu postulaty CSU, FDP i Zielonych. Sama nie ma żadnych przekonań, więc nie ona stanowi problem. Ani nawet jej  partia, gdyż CDU również pozbawiona jest jakichkolwiek ideowych zasad. Inaczej ma się sprawa z pozostałymi koalicjantami. CSU musi skręcić w prawo, choćby w kwestii emigrantów, a tego nie przełkną Zieloni. Ci zaś domagają się drastycznych ograniczeń w energetyce o czym nie chcą słyszeć liberałowie. I tak można mnożyć przykłady. Powstanie rządu stoi więc pod dużym znakiem zapytania, a co dopiero mówić o przyszłym wspólnym rządzeniu.

Wygląda na to, iż przedterminowych wyborów nie boją ani Zieloni ani FDP.  Tych zaś wolałaby uniknąć pani kanclerz. Z tego wniosek płynie więc taki, że rozmowy koalicyjne trwać mogą bardzo długo i wcale nie muszą się skończyć powodzeniem. Można założyć, że sporo wyborców w przedterminowych wyborach uznałoby, iż winę za nieudane rozmowy koalicyjne ponosi Merkel jako szefowa największej partii. Wszystko to powoduje, iż pozycja pani Merkel będzie słabła i kwestią czasu jest kiedy będzie musiała się pożegnać z kanclerskim gabinetem. A Niemcy czeka trudna, wielopartyjne demokracja. Zazwyczaj oznacza ona słabe i krótkotrwałe rządy.