Czarne chmury nad Donaldem Tuskiem

Patrząc na wydarzenia polityczne ostatnich kilku miesięcy można odnieść wrażenie, że Donald Tusk robi wszystko, by usunąć ze swej drogi wszystkich co poważniejszych konkurentów do centrowego elektoratu w przyszłorocznych wyborach prezydenckich. Jako że sondaże dawały największe szanse Kazimierzowi Marcinkiewiczowi i Radosławowi Sikorskiemu, tych dwóch panów uziemiono w pierwszej kolejności.

 

Najpierw skompromitował się i to podwójnie, bo zarówno na płaszczyźnie osobistej, jak i zawodowej, Kazimierz Marcinkiewicz i w ten sposób sam pogrzebał swoje szanse na wyborczy sukces. Ja osobiście nie jestem całkowicie przekonany, że skompromitował się sam, nie wykluczam, że mógł mu w tym ktoś pomóc.

 

Zarówno dziewczynę, jak też i trefną robotę mogły byłemu premierowi podsunąć służby specjalne. Inną metodą wyeliminowano z wyścigu o fotel prezydenta Sikorskiego, mianowicie promując jego kandydaturę na szefa NATO. Czy wygra, czy nie wygra, prezydentem RP w 2010 nie zostanie. Jeśli wygra, nie będzie mógł kandydować, jeśli przegra, będzie postrzegany jako kandydat przegrywający i jego szanse drastycznie zmaleją.

 

Tak lider PO ma zabezpieczoną prawą flankę, teraz pora na lewą. Włodzimierza Cimoszewicza zneutralizowano w podobny sposób, co Sikorskiego, z tym że w jego przypadku tylko objęcie stanowiska w Radzie Europy zdyskwalifikuje go jako kandydata na prezydenta. Przegrana w wyścigu do europejskiego fotela raczej nie przełoży się na pozycję Cimoszewicza w polityce krajowej, gdyż rywalizacja o tenże fotel jest znacznie mniej nagłośniona w mediach, niż w przypadku Sikorskiego, a co za tem idzie, wywołuje znacznie skromniejszy oddźwięk społeczny.

 

Oczywiście nie mam żadnych dowodów na to, że za którąkolwiek z tych spraw stoi Donald Tusk. Wszystko to mogą być szczęśliwe dla niego zbiegi okoliczności. Tyle, że takie przypadki zdarzają się Tuskowi nie pierwszy raz. Pamiętamy, jak jeden po drugim odchodzili z PO konkurenci do liderowania tej formacji: Maciej Płażyński, Andrzej Olechowski, Zyta Gilowska i Jan Rokita. A pomyśleć, że w momencie powstawania PO, obecny premier wydawał się politycznie najsłabszym spośród "trzech tenorów".

 

 

Jednak strategia Tuska może go wpędzić kłopoty. Wydaje się dosyć prawdopodobnym, że jedynie wygrana w wyborach parlamentarnych z 2007 roku uchroniła Platformę Obywatelską od rozpadu, a Donalda Tuska od popadnięcia w polityczny niebyt. Tuż przed owymi wyborami, zarysowały się w tej partii dwa środowiska rozłamowe: jedno na prawej stronie, skupione wokół Jana Rokity, zorientowane na sojusz z PiSem i drugie na lewej, pod przywództwem Andrzeja Olechowskiego, nastawione na współpracę z liberalną częścią lewicy, w tym z Aleksandrem Kwaśniewskim. Obecnie PO wydaje się być monolitem, a pozycja Tuska jako przywódcy partyjnego niezagrożoną, a jednak owe środowiska rozłamowe nie zanikły, przeniosły się jeno poza Platformę, a także zmieniły liderów. W środowisku prawoskrzydłowym, skrystalizowanym jako Polska XXI, nadal ważną rolę odgrywa Jan Rokita, jednak jego przywódcą i deklarowanym kandydatem na prezydenta RP jest obecny prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz. Z kolei na skrzydle lewym sytuuje się obecnie, kierowane przez byłego polityka PO Pawła Piskorskiego, kanapowe, ale zamożne Stronnictwo Demokratyczne. Kandydatem tej partii na prezydenta RP ma być Andrzej Olechowski. W przypadku poważniejszej wpadki Platformy, obydwa te ugrupowania mogą przejąć część polityków i wyborców tej partii.

 

Na pewno zarówno Dutkiewicz, jak Olechowski odbiorą Tuskowi sporo głosów w wyborach prezydenckich. Głównie od samego Tuska zależy, ile ich odbiorą. Może się okazać, że do drugiej tury wejdą Kaczyński i Olechowski. A to będzie początek końca rządów Donalda Tuska nie tylko w Polsce, ale też w PO. Po po przegranej w wyborach prezydenckich, nie ma szans na wygraną w wyborach parlamentarnych, co najwyżej można osiągnąć wynik około 20%. A to sprawi, ze Platforma będzie co najwyżej składnikiem koalicji rządzącej i to nie najważniejszym. To zaś może skłonić członków partii do zmiany przywództwa.