Kapitał w Polsce skupia się dziś głównie wokół kilku dużych miast. Brak perspektyw na prowincji, a także sama chęć rozwoju i poprawy swoich perspektyw skłaniała młodych Polaków do studiowania i przeprowadzki do miast wojewódzkich. Jednak w obecnej sytuacji gdy rozkład pensji Polaków robi się coraz bardziej płaski, coraz więcej młodych osób nie widzi sensu w swoich staraniach na zdobycie lepszego wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.
Przez ostatnie 20 lat to młodzież z prowincji w dużej mierze napędziła gospodarkę w Polsce. Wyjeżdżali na studia, pracowali dorywczo, potem robili mniejsze lub większe kariery, zostawali w dużych miastach i kupowali mieszkania. Teraz jednak coraz mniej osób odczuwa ten wyższy standard życia po ostatnich latach bardzo wysokiej inflacji i wzrostu płacy minimalnej. Koszty życia w dużych miastach są ogromne i pierwsze lata kariery to często kontynuacja wyrzeczeń w czasie studiów. Mówimy tu o osobach, których nie utrzymują już w życiu dorosłym rodzice. Bo oczywiście nadal na studia będą wyjeżdżać tak zwane Julki i Oskarki z zamożnych rodzin. Jednak tacy, którzy do wszystkiego w życiu musieliby dojść od zera ciężką pracą będą coraz bardziej zdemotywowani. W wielu branżach płace są już niewiele wyższe niż minimalna krajowa. Sporo osób dojdzie więc do wniosku, że chrzani te studia bo za te 5 lat będzie sobie mogło spokojnie pracować i zarabiać bez zarywania nocy przed kolokwiami i egzaminami.
Sporo osób pracujących w urzędach w dużych miastach wojewódzkich jak Wrocław, Gdańsk czy Kraków to ludzie pochodzący spoza ich okolic. Jak wiadomo proces awansu w strukturach administracyjnych jest długotrwały. Przez pierwsze lata pracy na szeregowym stanowisku pensje będą najczęściej bliskie minimalnej. Koszty życia o wiele wyższe niż w rodzinnych miejscowościach. Jaki więc sens będzie miało to wszystko dla młodej osoby, która na pewno niczego więcej w takiej sytuacji się nie dorobi? Tak samo w korporacjach na początek absolwenci studiów często zarabiają niewiele więcej niż minimalną. Przez wiele lat więc taka młoda osoba może nie odczuć żadnej poprawy swojego poziomu życia. Względem rówieśników, którzy gdzieś tam pracują na prowincji nawet za tą minimalną będą mieli o wiele chudszy portfel na swoje życie i przyjemności. Wiele osób, które myślą bardziej racjonalnie zada sobie w końcu pytanie. Po co ja mam dalej się uczyć, wyjechać na studia, płacić tam kupe kasy za wynajem pokoju w mieszkaniu z obcymi ludźmi, żeby potem przez kolejne lata zarabiać okolice minimalnej i dalej żyć jak kopciuszek? W tym czasie można mieszkać dalej z rodzicami, w swoim pokoju, może i bez lepszych perspektyw niż Januszex za minimalną, za to bez stresu i wydatków na utrzymanie.
Płaca minimalna rośnie nie dlatego, że rząd jest tak łaskawy, ale to już konieczność. Inflacja wzrosła tak mocno, że nie ma innego wyjścia. Jednak skutkiem ubocznym jest spłaszczenie się wynagrodzeń w gospodarce. Po prostu teraz w wielu przypadkach nie opłaca się być ambitnym. Może taka Warszawa dalej będzie dawała szanse na zrobienie kariery i duży awans. Jednak taki Rzeszów czy Lublin to już inny poziom i tutaj pensje będą już bardzo zrównane. Młodzi Polacy przestaną widzieć sens w zdobywaniu wyższego wykształcenia. Oczywiście nie mówimy tutaj o tak zwanych gównokierunkach po byle jakich uczelniach. Polacy stają się w ostatnich latach motłochem gdzie inżynier może zarabiać mniej niż imigrant bez języka na linii produkcyjnej. Może być też tak, że młodzi ludzie będą studiować bo wysoka minimalna ułatwi im w czasie studiów utrzymanie. Jednak po zderzeniu z rzeczywistością i okrojeniu wypłaty z ZUS i zerowym PIT, takie osoby mogą szybko wpaść w dołek. Wtedy zostanie im powrót w rodzinne strony gdzie pracy jako absolwenci nie znajdą, albo zgadnijcie... emigracja za granicę.
Inne tematy w dziale Gospodarka
