W ramach programu: “Godny wybór. Przywrócenie wieku emerytalnego” (po PiS-owsku barokowy tytuł, aliści bez plusa, nawet bez słówka “narodowy”) odbyły się konferencje, na których sławiono szczodrobliwość władzy. Pozwala bowiem nie pracować. To tak, jak w przypadku beneficjantów stypendiów demograficznych, aby nimi być wystarczy, że spłodzą dostateczną liczbę dzieci. Tyle tylko, że wraz z wolnością od zarobkowania tylnymi drzwiami wkroczyła też stara bolszewicka zasada: “kto nie rabotajet, tot nie kuszajet”. Na ostatniej z konferencji oświadczono więc, że każdy jest kowalem swojej emerytury.
Rok bowiem pracy poniżej tuskowych, “okrutnych” rzekomo wielce granic wieku emerytalnego powoduje zmniejszenie świadczeń o 8%. Ten wstrętny cesarz Europy chciał zmusić panie do pracy o siedem lat dłużej, czyli je kusił emeryturą większą o 56%! Teraz dobra zmiana uwolni kobiety od ciężaru takiego bogactwa i zostaną z głodowymi emeryturkami na łasce mężczyzn. Bo tak nakazuje patriarchalna zasada, one są potulne a on łaskawy. Ale mogą sobie pracować dłużej, jak zechcą… ich pracodawcy. Trudno się oprzeć podejrzeniu, że tym sposobem PiS chce osłabić skutki przesuwania nielubianych już pań z polityki na wysokie stanowiska w spółkach skarbu państwa.
Chociaż jeżeli chodzi o emerytury, to nie jest u nas wcale tak źle. Polacy mają lepiej jak mieszkańcy innych niegdysiejszych demoludów. A już Bułgarzy otrzymują świadczenia o sile nabywczej, stanowiącej zaledwie połowę naszych. Kiedy więc oni sięgną do rozwiązań zaproponowanych przez Tuska, a nasi “dobroczyńcy” ludu przeprowadzą swój projekt, rzecz się szybko zrówna i także na tym polu przestaniemy być wzorcem dla Międzymorza.
Dalej więc aktualne pozostaje zawołanie plantatora papryki, któremu wichry porywały namiot foliowy. Jak żyć, wołał nieszczęsny i to jeszcze zanim doświadczył dobrej zmiany. Bo co wołał potem...
Nie chce mi się zmyślać, nic więc nie napiszę, bo w rzeczywistości jestem antypatycznym typem.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
