Rozczarowanie

Milion elektrycznych samochodów, obiecanych pięć lat temu przez premiera Morawieckiego, przydałby się teraz bardzo, pisze Jacek Nizinkiewicz. Trudno zaprzeczyć. Upowszechnienie takich aut bardzo by zmniejszyło nasze zapotrzebowanie na ropę. Niestety, nie zrealizowano przyrzeczenia.

Dotrzymano tylko tych obietnic, które rujnują budżet. Wypłacono 500+ wszystkim, niezależnie od dochodów. Gdyby pozwolono taką kwotę odpisać od podatków, byłoby lepiej. Nie mielibyśmy wprawdzie tak niskiego bezrobocia – państwo by nie miało wielu z nich na garnuszku – ale nie byłoby inflacyjnego bodźca.

Wielkie inwestycje nowego socjalizmu są serią niewypałów. O Ostródzie już wiadomo, że miliard złotych z okładem trafił tam w błoto. CPK jest dalej kosztowną łąką, a gdyby go nawet zbudowano, to byłby pasem startowym dla ptactwa. Przecież jesteśmy ze wszystkimi skłóceni. W dodatku komunikację ze Wschodem ucięły sankcje za agresję Rosji w Ukrainie. Niewielu więc będzie tam podróżnych. Przekop Mierzei Wiślanej niebawem zasypie Bałtyk. Prawa hydrologii są nieubłagane.

Na ów milion samochodów państwo od początku nie miało żadnych szans. Tam oprócz pieniędzy na wykopy lub nawet na lanie betonu trzeba jeszcze było technologii. Tę można kupić na znienawidzonym Zachodzie albo samemu stworzyć. Jedno i drugie jest poza zasięgiem głosicieli autarkii.

PiS więc sam sobie napytał biedy i teraz rzeczywiście pozostaje mu tylko naciskanie guzików. Tych od inflacji. To też ma zalety. Nie angażuje roślinności, którą zabobonni ciekawscy pozbawiają kwiecia, starając się odgadnąć los na podstawie liczby zerwanych płatków.

Najbardziej ucierpi podstawowy stereotyp populizmu. Nie ma już prostych ludzi, pokrzywdzonych przez elity, którym ich przedstawiciele mieli zwrócić godność, dając pieniądze, które teraz niepowstrzymanie tracą wartość. Skrzywdzili ich sprawcy tego procesu, udając nową elitę, narodową.

Smutne, ale jak się wierzy w proste środki na trudne problemy, to się je ma.