Melanżyści

Showman jest chyba ideałem polityka pobożnej lewicy. Wszak gorliwy katolik, potem dwukrotny rozwodnik, wreszcie mniemany dłużnik i senior-sportowiec, ale zawsze pokazywany na pierwszych stronach, był niegdyś premierem IV RP.

Teraz trwa zmaganie o popreześną schedę. I widowisko się potęguje. Nawet jest wesoło, tylko ten styl. Ideologia LGBT, wychowanie seksualne, chrystofobia znamionowana wspominaniem o pedofilii duchownych stają się jej osią. I poziom, do którego jednak trudno przywyknąć. Tabletki na zmianę płci, zniewolenie rozwiązłego Zachodu to ostatnie smaczki. Chociaż broń próżniowa, elektromagnetyczna, rozpylacze helu znamy z przeszłości. Była też chamska hołota i zdradzieckie mordy.

No i charakterystyczna sprawność organizacyjna. Zapłacili z góry za respiratory i nie zamówili w porę szczepionek przeciw grypie, ale nie ma ani jednych, ani drugich. Za to się chwalą jak mogą. Zmianą więc na lepsze jest wedle Prezesa troska jego ugrupowania o zwierzęta. Konie arabskie i dziki są mu świadkami. Aliści może wreszcie nie będzie można hodować futerkowców, jak ojciec Rydzyk pozwoli. Ubój rytualny też ograniczą. Dlaczego nie zlikwidują?

Tylko ten kryzys. Dawniej występował jedynie w partyjnych przekazach, jako właściwość przeciwników. Teraz puka do bram. To i show musi być intensywniejszy. Może odpędzi bessę? Aliści ten modelowy, pierwszy showman późniejszej dobrej zmiany miał przynajmniej predyspozycje. Jego epigoni głównie wiarę w kiepską pamięć suwerena.

Trudno w tym kontekście nie przypomnieć niegdysiejszej konstatacji satyryka, że czasie schyłku komuny byliśmy narodem wybranym do eksperymentów gospodarczych. Teraz jesteśmy chyba naznaczeni do testowania granic obciachu.