Czas w Las! - odc.III

Motto:

            Nie było Nas

            Był Las

           Nie będzie Nas

                Będzie Las

Z notki:

https://www.salon24.pl/u/srr-88/1041387,czas-w-las-2-odc

czytelnicy wiedzą, że:

                                          Wstąpiłem w leśny gąszcz - piaszczystym duktem....

                                                           Oddychać pełną piersią

                                                               Wolny i dotleniony

                                                           Badawczym krokiem

                                             W poszukiwaniu miejsca w gęstwinie

                                         Z dala od upadającej Cywilizacji Technologicznej

                                                          Na założenie siedliska

                                                   Nowego Naturalnego Początku

Dotarłem do porzuconego kolejowego torowiska, obrośniętego  młodym drzewostanem, kępami porostów i plamami mchów.

Stalowe szyny  nadgryzane przez rdzę...

W poprzednim odcinku, stojąc na podkładzie kolejowym, spojrzałem na wschód - wspominając  czasy młodości - wschodu życia.

Młodości - na swoisty styl  beztroskiej a nawet radosnej - w siermiężnej,  totalitarnej rzeczywistości realnego socjalizmu.

Teraz idę na zachód, krokami po betonowych podkładach kolejowych..

Mijam - pozostawiony - pierwotny, drewniany podkład.

Obracający się w proch i pył.

Jakimś zrządzeniem losu samotnie dogorywający na uboczu.

Naoczny dowód przemijania.

Kiedyś strzelisty, pełen mocy życiowej  pień drzewa.

Teraz -  spróchniała, rozpadająca się belka.

Obok pnie się w górę nowe życie.

Iglaste maleństwo.

Co kilkadziesiąt metrów z gruntu wystają białe słupki z cyframi.

Zapewne określające dystans lub sektor szlaku kolejowego.  

Powtarza się liczba 31 - dzień urodzin mojej młodszej córki Adelajdy.

W oddali majaczy  drogowskaz.

Tam idę...

Rozrastająca się - pełzająca i pęczniejąca  rdza pożarła sens jego istnienia - od dawna nic nie wskazuje.

Dziw - że jeszcze stoi nieobalony.

Dalej znak z samochodem - wygląda jak postawiony dla żartu.

Trzeba wracać.

Pójdę na przełaj.

Skręcam w lewo, schodzę z nasypu i idę ponownie w głąb lasu...

Postanowiłem "błądzić" - czyli iść zygzakiem - spontanicznie.  

Zbliżałem się do lokalnych - przyciągających wzrok "ciekawostek".

Jakieś  drewniane konstrukcje, bramy, ogrodzenia.

Falujące na wietrze foliowe taśmy doczepione do drutów siatki.

Tajemnicze, różowe znaki na pniach drzew- w grupach.

Połyskująca kałuża, częściowo pokryta lodem - która okazała się mini wodopojem - źródełkiem.

Mnóstwo śladów naokoło - saren i dzików - te rozpoznaję.

Zagubiłem się w tej obserwacji... i zgubiłem się na rozstaju dróg...

 Gdzie  jestem?

Jak daleko?

Co robić?

W jakim kierunku szukać pozostawionego samochodu?

CDN

Historia szlaku kolejowego:

http://www.sokole-tps.pl/index.php?aid=93