Jesu, Spes Mea

"Jesu, spes mea" jest jednym z zaledwie dziesięciu ocalałych dzieł Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego – kompozytora, o którym wiemy tylko tyle, że spokrewniony był z poetą Mikołajem Sępem Szarzyńskim, przynależał do zakonu cystersów i prawdopodobnie związany był z łowicką kolegiatą tego zakonu lub kapelą stacjonującego w Łowiczu dworu prymasowskiego. Stylistyka fragmentarycznie zachowanej twórczości Szarzyńskiego każe umiejscowić tę twórczość w latach 1692-1713. "Jesu, spes mea" na sopran, 2 skrzypiec i basso continuo cechuje typowe dla tego kompozytora zamiłowanie do kantyleny i uduchowionej, nasyconej religijną żarliwością ekspresji. Utwór składa się z szeregu krótkich wokalnych eksklamacji, których poruszający charakter podkreślają imitacyjne odpowiedzi instrumentów oraz retoryczne podkreślanie i powtarzanie węzłowych słów czy wersów. Kompozytor zastosował w tym dziele cytat ze staropolskiej pieśni religijnej "Przez czyśćcowe upalenia".*

Nuty: http://www.ispan.pl/szarzynskijesu-spes-meaparts.pdf

Iesu, spes mea

Iesu, spes mea, Iesu, solatium meum,

Iesu refugium meum,

Iesu, desiderium meum, Iesu, cor meum.

Tu vita mea es, tu salus mea es,

tu solatium meum,

tu spes in vita mea,

tu refugium meum.

In te sperabo, et reclamabo,

tibi cantabo, te adorabo,

te invocabo, tibi cor dabo.

Accipe, accipe Iesu cor meum,

accipe, accipe animam meam,

da Iesu cor tuum, da Iesu animam tuam,

ut mea, iam non mea, non, non,

fiat voluntas,

per quam salva me, per quam rege me,

per quam fove me, per quam sana me,

mi Iesu.

 

 

Jezu, nadziejo moja

Jezu, nadziejo moja, Jezu, pociecho moja,

Jezu, ucieczko moja,

Jezu, tęsknoto moja, Jezu, serce moje.

Ty jesteś moim życiem, Ty jesteś moim

Zbawieniem. Ty jesteś moją pociechą,

Tyś nadzieją w życiu moim,

Tyś jest ucieczką moją.

W Tobie będę pokładał nadzieję, Ciebie wzywał,

Tobie śpiewać będę, Ciebie uwielbiać,

Ciebie czcić będę, Tobie oddam serce.

Przyjmij, przyjmij Jezu serce moje,

przyjmij, przyjmij duszę moją,

daj Jezu serce Twoje, daj Jezu duszę Twoją

ażeby moja, już nie moja, nie, nie.

stała się wola,

przez którą zbaw mnie, przez którą rządź mną,

przez którą sprzyjaj mi, przez którą uzdrów mnie,

mój Jezu.

* http://www.mtmoperetka.home.pl/repozytorium/Ksiazeczka_barok.pdf