Sfałszowane wybory 1947 roku

    Jednym z ważnych elementów, który po zakończeniu II wojny światowej zadecydował o kształcie życia publicznego w Polsce, były sfałszowane, w 1947 roku, wybory do Sejmu. Środowiskiem politycznym, które wówczas jako jedyne miało wystarczającą odwagę i determinację, aby przeciwstawiać się władzy komunistycznej, było Polskie Stronnictwo Ludowe. Krajowa Rada Narodowa, ciało powstałe nie z woli narodu, lecz z nominacji komunistów była parodią parlamentaryzmu. Przemówienia działaczy PSL przerywano natychmiast, gdy wspominali oni złowrogą rolę MBP, MO i innych władz opanowanych przez komunistów, jednocześnie przedstawiciele Polskiej Partii Robotniczej prześcigali się w inwektywach wobec PSL i Mikołajczyka. Należy stanowczo nadmienić, iż wówczas ludowcy domagali się, poprzez swoje interpelacje, między innymi: informacji w sprawie odkrycia zwłok na terenie siedziby UB w Kępnie, danych dotyczących nadużyć w czasie referendum, informacji o spaleniu wsi Wąwolnica i innych mordów politycznych władza komunistyczna nie dopuszczała do dyskusji lub sprowadzała funkcjonariuszy, którzy jawnie poświadczali w swych zeznaniach nieprawdziwe informacje, składali fałszywe wyjaśnienia. Działania PSL były wówczas konsekwentnie cenzurowane — przykład stanowi tekst rezolucji ludowców potępiających pogrom kielecki, który został zablokowany przez cenzurę, później ludowcy byli oskarżani o brak stanowiska w tej sprawie. Władze systematycznie ograniczały swobodę aktywności społecznej i politycznej poprzez takie działania jak: tworzenie obozów pracy przymusowej, wydano dekret o „przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy państwa”, wprowadzono przepisy umożliwiające pociągnięcie do odpowiedzialności m.in. za podważanie sojuszu z ZSRR, rozbudowano cenzurę, argumentując, iż jej celem jest ochrona interesów państwa — w praktyce jednak była konsekwentnie wykorzystywana do eliminowania poglądów niezgodnych z oficjalną propagandą. Ogólnikowe sformułowania użyte w danych aktach prawnych miały ułatwić wszelkiego rodzaju oskarżenia przeciwników komunizmu. 

8 XII NKW PSL wydał odezwę do wyborców zawierającą podstawy programu partii takimi jak: współpraca z narodami słowiańskimi i demokracjami zachodnimi, utrwalenie granicy na Odrze i Nysie, demokratyczny ustrój polityczny, zakończenie reformy rolnej, szacunek dla inicjatywy prywatnej i walka z nadużyciami. Komuniści weszli w okres kampanii wyborczej, pod hasłami walki z PSL posługując się coraz mocniejszymi epitetami, w ostatnich miesiącach kampanii dochodziło również do rozbijania wieców i spotkań wyborczych ludowców przez odziały UB i MO. W więzieniach znalazły się dziesiątki tysięcy zwolenników PSL, w tym 149 jego kandydatów w wyborach do Sejmu. Aresztowania te miały zastraszyć środowisko ludowe oraz uniemożliwić uwięzionym wyrażenia zgody na kandydowanie. Więzionych torturowano i maltretowano psychicznie, organizowano pozorowane egzekucje. Wybory odbyły się 19 I 1947 roku pod ogromną presją władzy, lokale wyborcze zostały obstawione przez MO, ORMO i żołnierzy KBW oraz cywilnych funkcjonariuszy UB. Funkcjonariusze starali się wpuszczać do lokali wyborczych osoby wyłącznie z kartami partii tzw. bloku, do urn nie dopuszczano wielu mężów zaufania, przy przewożeniu urn i wyników do komisji wyższych szczebli również dochodziło do fałszerstw, pamiętajmy również iż jeszcze przed wyborami doszło do manipulacji okręgami wyborczymi. To jaskrawe fałszerstwo dokonane podczas wyborów, utrwaliło w Polsce „system demokracji ludowej”. Nie zmienia to jednak faktu, iż ludowcy zachowali się wówczas tak, jak trzeba, jak wymagała tego przyzwoitość oraz wartości etyczne i moralne płacąc za to ogromną cenę, jeszcze przed wyborami z rąk komunistów zginęło 118 działaczy ruchu ludowego. Ogółem liczba uwięzionych wówczas sięgała 100 tysięcy osób.