Z rozmyślań w lupanarze

Wędrując po pompejańskich zaułkach, odwiedzając domy zwykłych ludzi, zaglądając do patrycjuszowskich willi, podziwiając budowle publiczne - jako stary budowlaniec - doznałem czegoś co nazwałbym " utarciem nosa " Moja pycha została poskromiona.

W kupieckiej willi.

Będąc człowiekiem, którego życie spięło już dwa stulecia ( co akurat trudne nie było ) i trwa dalej, choć po zobaczeniu Neapolu powinienem już umrzeć, doszedłem do wniosku, że wszyscy ci co przed nami przemierzali wszystkie drogi świata, nie byli wcale gorsi, ani lepsi od nas, nie byli głupsi, ani mądrzejsi.

Żarna w pompejańskiej piekarni

Do tej pory uważałem, że to nasze pokolenie i pokolenie naszych rodziców wniosło do cywilizacyjnego postępu najwięcej. Nic bardziej mylnego, za Bernardem z Chartres muszę powtórzyć - Jesteśmy jak karły wspinające się po barkach olbrzymów. Takie wątpliwości miałem już w rzymskim Koloseum, bowiem tak zaprojektowanego obiektu " sportowego " nie powstydziłby się i współczesny projektant. Z Pompejami było podobnie.

Miasto, które kaprysem Wezuwiusza przestało istnieć w roku 79 n.e było miastem na wskroś nowoczesnym, nawet w dzisiejszym rozumieniu.

Ofiary najtragiczniejszej erupcji Wezuwiusza

Z przepięknymi świątyniami i pałacami najznamienitszych i najbogatszych obywateli. Ówczesnych mozaik i fresków nie powstydziłby się współczesny glazurnik i malarz z dyplomem.

W miejskiej łaźni

Z imponującymi budowlami publicznymi, z - według naszych dzisiejszych wyobrażeń - fitness klubami i miejscami rekreacji.

Termy

Z portem morskim, spichlerzami, a także rozlicznymi restauracjami i karczmami, gdzie za jedno ass można było dostać kwaterkę doskonałego wina. Jedyne o czym nie mieli pojęcia to kładzenie instalacji elektrycznych. Z tym jednak i współcześni neapolitańczycy sobie nie najlepiej radzą.

Elettricita là neapolitana

Tu również, jak w większości miast rzymskiego imperium, funkcjonował bardzo nowoczesny stadion " sportowy " na 20 tys. widzów - wybudowany staraniem magistratu - na błoniach którego dochodziło do regularnych bitew pomiędzy ówczesnym kibolstwem.

Stadion miejski

Prawdopodobnie największą zadymą była ta w Roku Pańskim 59 - tym, po której władze sportowe Rzymu zamknęły obiekt na 6 lat, wykluczając zespoły z Pompejów z wszelkich rozgrywek ligowych.

Najważniejszą jednak była konstatacja ( utwierdzająca mnie w przkonaniu, że nasze życie niewiele się zmieniło ) dokonana przed pompejańskim burdelem, zwanym tu z elegancka "lupanarem"

Kolejka do lupanaru

W Pompejach funkcjonowało kilkanaście domów publicznych gdzie za cenę - w zależności od umiejętności usługodawczyni - od 2 do 8 ass można było spędzić czas w miłej atmosferze. Otóż w tym niezwykłym miejscu wtedy jak i dziś stała gigantyczna kolejka.