Siła wyższa

Okazało się, że cykl notek poświęconych miejscom związanym z polską produkcją telewizyjną spodobał się, notki sądząc po odsłonach były czytane, zatem dziś kolejna notka z miejsca gdzie powstał jeden z seriali telewizyjnych.

Dywerysyfikacja tematyczna bloga to klucz do tego by nie popaść w rutynę, by nie zanudzić czytelników, droga do tego by blog był odwiedzany i czytany. O to chyba nam wszystkim prowadzącym bloga, chodzi ? Oczywiście nie bez znaczenia jest fakt, że blog musi na siebie zarabiać i stąd wziął sie mój ostatni wyjazd do Polski. Poszukiwanie tematów, bo bez ciekawych tematów nie ma zainteresowania - nie ma zainteresowania, nie ma dochodów - nie ma dochodów, nie ma pieniędzy na podróże w poszukiwaniu tematów. I kółko się zamyka.

W o wiele lepszej sytuacji są piszący o Jarosławie Kaczyńskim, tu tematu szukać nie trzeba, on jest podawany w codziennych serwisach. Tyle, że zafiksowanie na Kaczynskim to dla blogera śmiertelne niebezpieczeństwo. Biologia jest nieubłagana, skoro nawet papieże umierają...

Kaczyński zapewne wycofa się z czynnej polityki za rok, dwa. Cóż poczną wówczas blogerzy zafiksowani na tym starszym panu w dwóch różnych butach ? Dopadnie ich bez wątpienia sierocy syndrom, pewnie w rozpaczy będą walić w klawiatury, jednak bez " leitmotivu " to już nie będzie to samo. Będzie rytmiczne kolebanie się nad klawiaturą, jak to w chorobie sierocej. Zatem tylko dywersyfikacja bloga nas uratuje. Zostawmy to jednak na boku, nie podpowiadajmy, nie odsłaniajmy blogerskiej kuchni. Każdy powinien sam opracowwać, własny, oryginalny modus operandi. Powróćmy do tematu.

To niezwykłe miejsce będące tematem dzisiejszej notki to jeden z głównych plenerów serialu telewizyjnego " Siła wyższa " To dość zabawnie opowiedziana historia, o podupadającym klasztorze Franciszkanów. Czterech nudzących się braciszków i jedna opiekująca się nimi siostra Bazylia ( Katarzyna Żak )

Serial w nienajgorszej obsadzie : Leon Charewicz, początkujący Rafał Zawierucha, który tak niefortunnie zagrał w amerykańskim filmie, że nawet ja go nie zauważyłem. Powoli staje się bratem tego kucharza z programu Master Chef. Piotr Grabowski, dalej mistrz serialowych epizodów Grzegorz Dracz, miga gdzieś Cezary Pazura. Jest jeszcze Sławomir Pacek, grający w filmie " Cudownie ocalony ", o którym było w poprzedniej notce z cyklu " telewizyjne seriale obok nas " Jako przeor franciszkanów Piotr Fronczewski.

Anna Dereszowska w drodze na plan filmowy

Na dokładkę siostra siostry Bazylii, Dorota ( Anna Dereszowska ) Plot serialu jak się to mówi z cudzoziemska to wspomniani braciszkowie i niespodziewane otwarcie tuż obok klasztoru ośrodka buddyjskiego, czyli jakby nie patrząc, konkurencji. Wynikają z tego różne zabawne sytuacje. Jednak o serialu i wszystkich 13 odcinkach pisał nie będę, każdy może obejrzeć na Playerze.

Takie dziś czasy nowoczesne, że wszystko w zasięgu ręki.

Notka miała być nie o serialu, tylko o miejscu w którym serial powstawał, a miejsce jest abolutnie niezwykłe i każdy kto je odwiedzi ni pożałuje, wyjedzie bogatszy o obrazy, których się nie zapomina. Seriale pasjonują, czasem nakręcają emocje... i toną w niebycie. A niektóre plenery z seriali trwają, są ponadczasowe, bo dzisiejszy plener to Sanktuarium Najświętszej Marii Panny w Krośnie koło Ornety.

Drwęca Warmińska

Skryty gdzieś na Warmii, nad Drwęcą Warmińską to niezwykła budowla. Bardzo przypominająca Świętą Lipkę, zatem też barok, ale mniej rozbuchany, skromniejszy, przez to mnie akurat bardziej się podoba. Sanktuarium Najświętszej Marii Panny w Krośnie powstało staraniem orneckiego prałata Kaspra Simonisa, absolwenta kolegium jezuickiego w Reszlu. Podobnie jak w przypadku Świętej Lipki, tu również istnieje legenda wywodząca początek kultu maryjnego. W miejscu gdzie powstało sanktuarium dzieci znalazły w zakolu Warmińskiej Drwęcy alabstrową figurkę Matki Boskiej, figurkę umieszczono w orneckim kościele, jednak ta, podobnie jak figurka świętolipska z uporem wracała do Krosna. Inna legenda mówi o tym, że ówcześni grzesznicy skradli z kościoła naczynia liturgiczne, a hostie rozrzucili w zakolu rzeki, dokładnie w miejscu gdzie dziś stoi sanktuarium, wówczas zdarzył się cud, zwierzęta pasące się na łące zaczęły klękać... tyle legendy.

W roku 1400 wzniesiono w Krośnie kaplicę. Starania o wybudowanie sanktuarium w Krośnie rozpoczęły się w roku 1710, w tym też roku ornecki rajca Jakub Ernest wyrusza z pielgrzymką do Rzymu, przy okazji zbiera datki na budowę świątyni. Budowa sanktuarium rusza w roku 1715 pod kierunkiem orneckiego mistrza budowlanego Krzysztofa Reimersa, projekt świątyni przygotował warszawski architekt Józef Piol.

8 września 1720 biskup warmiński biskup Teodor Andrzej Potocki dokonuje konsekracji kościoła pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Warmii przybył kolejny cel pielgrzymkowy. Sanktuarium powstało głównie za pieniądze Potockich. Przepiękne miejsce, przepiękna architektura, choć nieco zaniedbana.

W krośnieńskim sanktuarium w 1722 roku zorganizowano konwikt dla księży emerytów, którym kierował min. ks. Wacław Osiński, działacz Związku Polakow w Niemczech, aresztowany w 1939 i umieszczony w obozie w Sachsenhausen.

Folwark przy krośnienskim konwikcie

Trafić do Krosna łatwiej niż do Świętej Lipki, ponieważ leży bardziej " po drodze " Jadąc do Gdańska drogą S7 należy skręcić w miejscowości Pasłęk w drogę nr 513, w samej Ornecie należy kierować się na Lidzbark i tuż za wiaduktem kolejowym skręcić w lewo, po trzech kilometrach napotkamy coś co na pewno ucieszy oko, a może i duszę. Jeśli oglądaliśmy serial " Siła wyższa " przeżyjemy fascynujące deja vu.

W samej Ornecie - pierwszej stolicy Warmii - w kościele św. Jana Chrzciciela konterfekt Stanisława Hozjusza, warmińskiego biskupa i sekretarza Zygmunta Starego, oraz w nawie bocznej interesujący tryptyk udający ołtarz średniowieczny. Jest to jednak XIX wieczna replika, choć można się nabrać bo ołtarz jest urzekający i dość nietypowy dla kościołów Warmii. Typowe są ołtarze barokowe - też piękne - powstałe w czasach Kontrreformacji. Do zobaczenia rownież średniowieczny ratusz. Orneta jako jedno z niewielu warmińskich miast nie zostało po wyzwoleniu spalone przez czerwonoarmistów, dlatego dzis można zobaczyć jak wyglądało typowe warmińskie miasteczko, z zachowanym rynkiem, ratuszem i podcieniowymi kamienicami.