Vega - nie

Wszyscy, albo przynajmniej prawie wszyscy, zastanawiają się ostatnio całkiem poważnie, czy nowy film Patryka Vegi zmieni wynik jesiennych wyborów.

Tak sformułowane pytanie retoryczne po prostu mrozi. Być może jest to zamierzone działanie, po prostu medialny wkład do walki z falą upałów, która przetacza się przez Polskę. Jeśli tak nie jest, to owo pytanie jest po prostu przerażającym świadectwem stanu polskiej demokracji. Bardziej przerażającym niż słynny sienkiewiczowski bon-mot o ch...ju, d...pie i kamieni kupie. Bo te trzy elementy „państwa prawnego” można nader różnie układać.  

Bo jeśli demokracja – o którą przecież wszyscy tak zażarcie walczą – dopuszcza zmanipulowanie wyniku wyborczego przez fikcję fabularną zafundowaną elektoratowi w przeddzień głosowania, to jest ona warta ch...ja w d...pę na kamieni kupie.  

Wszyscy przywołują casus paradokumentu Sekielskiego, zapominając że już w 2007 roku La Passionaria polskiej demokracji wraz z najbliższą rodziną zrealizowała dla telewizji Polsat serial fabularny, któremu przyświecał ten sam cel. Mowa tu oczywiście o sławetnej „Ekipie”, która wskazywała jasno na wyższość Tuska z Zamościa nad Kaczyńskim z Warszawy.Ale nie sądzę, aby to rodzinne dzieło przyczyniło się szczególnie do wyniku PO w jesiennych wyborach A.D. 2007.  Ktoś bystry mógł już wtedy zorientować się, że Zamość leży niedaleko Biłgoraja. 

Nie liczę oczywiście na to, że Patryk Vega będzie tak delikatnym reżyserem jak Agnieszka Holland.  

Wręcz przeciwnie. Jak prawdziwy veganin pójdzie na całość... mięso, jaja, futra, jedwab i eksperymenty medyczne na elektoracie. Nadwyrężywszy swój wizerunek w oczach nadwiślańskich elit filmem „Botoks”, który uderzył w kastę medyczną i nie został entuzjastycznie przyjęty przez tzw. krytykę, Vega musi dokonać „autolegitymizacji”. Choć nie wykluczam, że marzy mu się finał w stylu Michaela Moore`a na czerwonym dywanie w Cannes.