Antykaczyzm jako choroba

Z głęboką satysfakcją informujemy, że dziś w nocy ukonstytuował się ruch Anonimowych Antykaczystów. Opiera się on na prostych zasadach:

1. My antykaczyści polscy doszliśmy do wniosku, że nasz antykaczyzm doszedł do poziomu uniemożliwiającego nam normalne funkcjonowanie w społeczeństwie od życia w rodzinie począwszy, a na organizacjach publicznych skończywszy.

2. Zobowiązujemy się do dozgonnego powstrzymywania się od czytania i komentowania mediów antykaczych tak elektronicznych jak i tradycyjnych, papierowych.

3. Nie domagamy się tego samego od innych, którzy antykaczyzmem dotknięci nie są. Im wolno czytać GW, nam - nie.

4. Przyznajemy, że antykaczyzm jest ciężką, nieuleczalną chorobą, której rozwój można powstrzymać.

5. Przyznajemy, że wobec tej choroby bez pomocy siły wyższej jesteśmy bezsilni.

6. Obiecujemy wspomagać innych antykaczystów w ich drodze do duchowej równowagi zaburzonej przez antykaczyzm.

7. Błogosławimy każdy dzień, w którym wytrwaliśmy w antykaczej abstynencji.

8. Boga i naszych bliźnich prosimy o wybaczenie wszystkich szkód, które antykaczyzmem wyrządziliśmy.

9. Nie oczekujemy wybaczenia za popełnione przez nas grzechy, ale zrozumienia tak, albowiem:

10. Antykaczyzm nie uznaje barier społecznych i jest nieszczęściem, które może przytrafić się każdemu: wykształconemu i niewykształconemu, mężczyźnie czy kobiecie, mieszkańcom małych miast i wielkich metropolii, biednym i bogatym.

11. Obiecujemy wspierać się nawzajem.

12. Przyznajemy i powtarzamy, że antykaczyzm to ciężka choroba duszy.