Bunt Fajnopolaków?

Wczoraj napisałem kontrowersyjne dla niektórych zdanie, w którym przekonywałem, że Prawo i Sprawiedliwość jest partią perspektywiczną, gdyż udało się jej odtworzyć elektorat w każdej grupie wiekowej oraz społecznej. Paru blogerom, głównie tym „lepiej wykształconym i z większych ośrodków”, zdanie to się nie spodobało. Rozpoczęli więc starą gadkę o tym, że dopóki PiS nie zmieni lidera, to przegra wszystko. Pomijam fakt, że takie rozumowanie kłóci się z wiedzą politologiczną i doświadczeniem. Istnieją wszak w Europie przykłady polityków, którzy po nawet dziesięcioletniej posusze odzyskiwali lub dochodzili do steru władzy (b. prezydent Francji J. Chirac oraz nowo wybrany – F. Hollande; premier Irlandii - Enda Kenny, premier Węgier – V. Orban i inni). To szczegół, nad którym nie będę się rozwodził.

Dzisiejsze badania CBOS-u, publikowane przez niemiecki Onet.pl, jakby potwierdzały moje wczorajsze tezy. „Zaskakujący sondaż wśród młodych. PO dopiero trzecia” – trwożnie donosi prorządowy portal. W artykule czytamy, że „Gdyby wybory parlamentarne odbyły się w kwietniu [2012r.] 22 proc. badanych poniżej 18. roku życia głosowałoby na PiS, 18 proc. na Ruch Palikota. Na PO oddałoby swój głos 12 proc. młodych respondentów, a 9 proc. na Nową Prawicę Janusza Korwin-Mikkego”. Zastanawiające, nieprawdaż? W lipcu ub.r. „Gazeta Polska” opublikowała podobne badania, wedle których wśród wyborców do 20. roku życia odsetek wyborców wspierających PiS i PO był taki sam (po 22%).

Cóż więc takiego się wydarzyło? Jeśli przyjmiemy, że do tej pory PiS kojarzony był z obciachem, paździerzem i bidą to dlaczego nagle prawie 1/4 nastolatków woli być obciachowa, niż „trendi”? Obrzygiwane zewsząd Prawo i Sprawiedliwość, rozjeżdżane od ponad siedmiu lat medialnym walcem, nagle znajduje uznanie w oczach najmłodszego pokolenia Polaków? Według mnie ciężko się takiemu stanowi rzeczy dziwić. Strachy IV RP, przypadające na okres 2005-07, dla ludzi urodzonych w latach ’90 to historie równie wiarygodne, co oglądane przez nich wtenczas bajki o smokach. Młodzi tego nie pamiętają. Ale myślę, że problem rozbija się o coś jeszcze.

Młodzi ludzie są niezwykle wyczuleni na punkcie ściemy, mają w swoim postępowaniu wyszlifowane bardzo ostre kryteria moralne i jak powietrza łakną przejrzystości, czegoś prawdziwego i autentycznego. Tusk, płaszczący się przed rosyjskim prezydentpremierem jak fordanser, to dla młodych Polaków przejaw upodlenia całego państwa. Jednocześnie premier, nie umiejący wypełnić ciążącego na nim moralnego obowiązku wyjaśnienia przyczyn śmierci prezydenta swojego kraju, to z kolei synonim frajerstwa i nieudacznictwa. Młody materiał nie przywykł do dzielenia zapałki na czworo; nie dziwi więc tak skrajnie niska ocena rządzącej partii.

Czyżby zatem, pomimo zmasowanej propagandy i przejęcie wszystkich strategicznych ośrodków wpływu na społeczeństwo, nie udał się kaście rządzącej proces wykreowania nowego, wspaniałego Fajnopolaka?