Na 10 kwietnia

Jarosław Marek Rymkiewicz

„Do Jarosława Kaczyńskiego”

 

Ojczyzna jest w potrzebie – to znaczy: łajdacy 

Znów wzięli się do swojej odwiecznej tu pracy 

Polska – mówią – i owszem to nawet rzecz miła 

Ale wprzód niech przeprosi tych których skrzywdziła 

Polska – mówią – wspaniale lecz trzeba po trochu 

Ją ucywilizować – niech klęczy na grochu 

Niech zmądrzeje niech zmieni swoje obyczaje 

Bo z tymi moherami to się żyć nie daje 

I znowu są dwie Polski – są jej dwa oblicza 

Jakub Jasiński wstaje z książki Mickiewicza 

Polska go nie pytała czy ma chęć umierać 

A on wiedział – że tego nie wolno wybierać 

Dwie Polski – ta o której wiedzieli prorocy 

I ta którą w objęcia bierze car północy 

Dwie Polski – jedna chce się podobać na świecie 

I ta druga – ta którą wiozą na lawecie 

Ta w naszą krew jak w sztandar królewski ubrana 

Naszych najświętszych przodków tajemnicza rana 

Powiedzą że to patos – tu trzeba patosu 

Ja tu mówię o sprawie odwiecznego losu 

Co zrobicie? – pytają nas teraz przodkowie 

I nikt na to pytanie za nas nie odpowie 

To co nas podzieliło – to się już nie sklei 

Nie można oddać Polski w ręce jej złodziei 

Którzy chcą ją nam ukraść i odsprzedać światu 

Jarosławie! Pan jeszcze coś jest winien Bratu! 

Dokąd idziecie? Z Polską co się będzie działo? 

O to nas teraz pyta to spalone ciało 

I jest tak że Pan musi coś zrobić w tej sprawie 

Niech się Pan trzyma – Drogi Panie Jarosławie

 

Milanówek, 19.04.2010r.

 

P.S. – Ktoś kiedyś zażartował, że są politycy o których opowiada się dowcipy i tacy, o których pisze się wiersze…