Wstrząsającą prawdę ujawniła Gazeta Wyborcza na temat ministra z rządu Donalda Tuska: „Joanna Mucha nie nadaje się na żadne stanowisko w rządzie”. Ta ponura konstatacja jest konsekwencją oddania się ministra sportu do dyspozycji premiera, co według GW świadczy dobitnie, że nie nadaje się do rządu. Redaktor Imielski rozumuje bowiem w sposób prostolinijny niczym przodownik pracy socjalistycznej - skoro według niego za światową kompromitację Polski winny jest PZPN, to minister Mucha swoją gotowością do dymisji sugeruje, że jest coś na rzeczy z odpowiedzialnością rządu. I tu jest klops pogrzebany.
Wychodzi więc na to, że premier nie wiedział co robi, gdy powoływał ją na ministra od sportu w ogólności i stadionów w szczególności. To bardzo ciężki zarzut i na domiar złego stawiający Tuska pod ścianą. Jeśli teraz zwolni Muchę, to przyzna, że to jego rząd ponosi odpowiedzialność za blamaż stadionowy; jeśli zaś zostawi ją, to można przypuszczać, że zostawia nieudolnego ministra ze względów czysto ambicjonalnych, piarowskich i wizerunkowych. Z jednej strony źle, z drugiej fatalnie.
A przecież wiemy, że minister oddała się do dyspozycji szefa rządu po zakończeniu kontroli w jej resorcie. Zatem można przypuszczać, że coś tam było nie tak, coś co podważa co najmniej jej kompetencje polityczne. A z drugiej strony trudno przypuszczać, żeby tak lojalna i zdyscyplinowana polityk z partii obywatelskiej wyprzedzała samowolnie intencje premiera – nie sądzę, by sama z siebie wpadła na ten pomysł, czyli zgrzeszyła nadgorliwością, która wręcz rozwścieczyła redaktora Imielskiego. A jeśli ja to wiem, to wie również redaktor. Z tego zaś wynika niezbicie, że Czerska wściekła się nie tyle na Muchę, co na Tuska. Dlatego nie zawahała się postawić go w tak niezręcznej sytuacji.
Redaktor Roman Imielski z Gazety Wyborczej to jest bardzo zasłużony redaktor. To on już w pierwszych godzinach po katastrofie smoleńskiej, jeszcze przed faktycznym rozpoczęciem śledztwa oznajmiał, że przyczyną tragedii najprawdopodobniej był błąd pilota. Ma więc zasługi nie do przecenienia i wysyłany jest na najtrudniejsze i szczególnie zagrożone odcinki. Także w tym konkretnym przypadku nie bez kozery jest taki pryncypialny i nieubłagany w stosunku do nieszczęsnej Muchy. A w gruncie rzeczy w stosunku do premiera.
Mleko jednak już się rozlało - czy Tusk pogoni Muchę, czy pozostawi w rządzie, to mamy pewność, że ona sama czuje się winna, ergo – rząd jest winny stadionowemu blamażowi! I to jest główna przyczyna, że redaktor Imielski rozsierdził się do białości. Bo to jest faktyczne zaprzeczenie całej narracji Gazety Wyborczej, że winny jest PZPN i po stokroć PZPN! Po drugie, jeśli Tusk zdymisjonuje Muchę, to zaneguje własne słowa, kiedy to usiłował rolę odpowiedzialności rządu bagatelizować a wskazywać na PZPN. Po trzecie wreszcie Tusk zaprzeczy narracji własnej partii i własnego rządu – przecież tuż po nieszczęsnym potopie na murawie wszyscy prominentni towarzysze zaczęli pomstować na PZPN. I to równo niczym sprinterzy wyszli z dołków startowych, z jednakową prędkością i przekazem, jakby sterowani tym samym esemesem.
Już samo postawienie Czerskiej w sytuacji, że nie miała kompletnie racji i pisała bzdury na temat sprawstwa blamażu usprawiedliwia wściekłość redakcji. Nawet bowiem jeśli oddanie się ministra do dyspozycji było uzgodnione z premierem, żeby potem wypadł jako ludzkie panisko, ułaskawiając ją (po raz ostatni ma się rozumieć, żeby mi to się nie powtórzyło!), to on także postawił Gazetę w sytuacji co najmniej idiotycznej. W zasadzie trzeba powiedzieć, że mocno podważył jej wiarygodność. Właściwie ośmieszył. Nieważne, że bezwiednie.
W takim razie można chyba uznać, że Czerska wrzasnęła donośnie: - "Nie tak żeśmy się umawiali!". Co w moim wolnym przekładzie oznacza, że według nich Tusk także nie nadaje się już do rządu.
http://wyborcza.pl/1,75968,12727222,Kompromitacja_ministry_Muchy.html#ixzz2A9Py6v8x
Inne tematy w dziale Polityka
