Dziękowałem Stefanowi Bratkowskiemu za książki, którymi zaczytywałem się w młodości. Za „Księgę wróżb prawdziwych”, za „Oddalający się kontynent”, i za wiele innych. Pochłaniałem je tak, jak wczoraj pochłonął mnie obraz Stefana Bratkowskiego w studiu TVN, atakującego SDP.
Niedawno Stefan Bratkowski otrzymał medal od prezydenta Rzeczpospolitej. Gratuluję. Dla mnie przez lata był wzorcem rzetelności dziennikarskiej. Jak sam się określił, prezesował stowarzyszeniu dziennikarzy przyzwoitych. Wczoraj, w studiu TVN stwierdził, że Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich jest już nikomu niepotrzebne, a Zarząd Główny został opanowany przez osoby, które w rzeczywistości są politykami, a nie dziennikarzami.
Stefan Bratkowski ma prawo, jak każdy, do własnych sądów. Powinien jednak mieć świadomość uproszczeń, które zastosował. Kilka tysięcy członków SDP i zapisy młodych ludzi do naszego Stowarzyszenia oraz zainteresowanie publiczne ostatnim zjazdem przeczą pierwszej tezie. Z drugą nie można nawet dyskutować, bo nie wsparł jej żadnym argumentem.
Kilka miesięcy temu Bratkowski publicznie wyraził opinię, że zagraża nam faszyzm. Teraz może wzmocnić swoje prognozy, bo kibole/chuligani/bandyci (do wyboru) spalili wóz TVN. Optyka Bratkowskiego ma charakter ideologiczny i służy pewnym prądom politycznym. Czy jego postawa jest postawą dziennikarza a ta, którą na forum publicystycznym prezentują przeciwnicy tej tezy jest postawą polityka? Jaki monopol ma Stefan Bratkowski, że nazywa obecnych członków Zarządu Głównego politykami, sam nie dostrzegając swojego uwikłania w politykę i nie krytykując choćby tych dziennikarzy, którzy na łamach swoich gazet piszą „Tusku musisz”?
Wczoraj, wspólnie z Kamilem Durczokiem, Stefan Bratkowski zaatakował portal SDP za zamieszczenie felietonu Krzysztofa Kłopotowskiego „Głos ludu”. Decyzję o publikacji podjąłem sam. Nie miałem nigdy żadnych nacisków ze strony poprzedniego, ani obecnego Zarządu Głównego. Publikujemy wszystkie teksty, które nie naruszają porządku publicznego, nie nawołują do waśni, nie gloryfikują faszyzmu czy komunizmu, nie zniesławiają osób. U nas jest wolna dyskusja. Gdzie, w jakim medium czytelnik znajdzie teksty krytykujące wydawcę, czyli – w naszym przypadki - SDP i jego Zarząd Główny? U nas tak jest. U nas wypowiadali się zarówno przeciwnicy SDP, jak i jego zwolennicy. Felietony pisali Wanda Konarzewska, Jerzy Jachowicz, Paweł Luty, Wiktor Świetlik, czy Krzysztof Kłopotowski. Na naszym portalu w ciągu 11 miesięcy opublikowaliśmy blisko 200 rozmów w dziennikarzami z każdego niemal medium i każdej opcji: z Jackiem Żakowskim i Rafałem Ziemkiewiczem, Arturem Domosławskim i Witoldem Gadowskim, Jarosławem Kurskim i Bronisławem Wildsteinem, Grzegorzem Cydejko i Krzysztofem Skowrońskim. Jako jedyny bodaj w Polsce portal o dziennikarstwie prezentujemy całą gamę stanowisk i poglądów, zachowując nietypowy dla mediów w Polsce pluralizm wewnętrzny. Jesteśmy demokratyczni i otwarci na wszystkich; każdy członek SDP ma możliwości, by wypowiadać się na portalu, a dostęp do strony SDP na Facebooku jest powszechny. To jest prawdziwa a nie udawana demokracja.
Demokrację i wolność słowa pojmuję jednak inaczej niż Stefan Bratkowski. Pojmuję ją tak jak John Stuart Mill, który o każdej wypowiedzi, nawet na pozór nie najmądrzejszej, mówił, że może zawierać ziarno prawdy. Dopuszczam więc na portalu również wczorajszą wypowiedź Stefana Bratkowskiego, ale kierując się tą zasadą nie pozwolę opluwać medium, które z takim trudem z gronem współpracowników tworzyliśmy. Portal i SDP jest teraz obiektem zmanipulowanego ataku; treść jednego felietonu, zresztą swoiście wyinterpretowanego, posłużyła do uogólnień bardzo niesprawiedliwych, ale podporządkowanych politycznej tezie: SDP aprobuje ataki na dziennikarzy, SDP-em rządzą nie dziennikarze a politycy.
Dalej czytaj: www.sdp.pl/dziekuje-stefanowi-bratkowskiemu-felieton-marka-palczewskiego
Inne tematy w dziale Rozmaitości
