Kobiety na froncie - felieton Marka Palczewskiego

"Can you hear the sound? That’s the sound of people celebrating” - mówiła do widzów Sky News Alex Crawford prosto z Zielonego Placu w centrum Trypolisu.

Za nią widzimy wiwatujące tłumy i słyszymy wystrzały z karabinów. Dookoła niej rozentuzjazmowani powstańcy strzelający na wiwat, wymachujący flagami libijskimi i świętujący zwycięstwo nad reżimem Kadafiego. Crawford pierwsza przekazała relację na żywo ze stolicy Libii. Doąłczyła do rebelianckiego konwoju z hełmem na głowie, bo wokół niej latały kule, a serie z broni maszynowej zagłuszały jej słowa.

To nie pierwsza przygoda Crawford z wojną. Wcześniej była w Zatoce Perskiej i na Bliskim Wchodzie, obserwowała powstania w Tunezji, Egipcie, Bahrajnie i w Libii. Wraz ze swoją ekipą była jedynym dziennikarzem w obleżonej przez siły Kadafiego Zawiji w marcu b.r. W czasie swojej kariery dziennikarskiej wielokrotnie aresztowana i przesłuchiwana. Gdy w listopadzie 2008 roku relacjonowała na żywo atak terrorystyczny na Taj Mahal Palace Hotel w Mumbai znalazła się na linii ognia, czego o mało nie przypłaciła życiem. Za kompetencje i odwagę została uznana Dziennikarką Roku 2010 przez organizację Women in Film and Television.

Kiedy piszę w samo dzisiejsze południe ten felieton, widzę ją na ekranie w relacji Sky News. Jak zwykle z hełmem na głowie. Głos zdeformowany, obraz niewyraźny, w tle dym palących się budynków i pojedyncze strzały. Walki trwają, Crawford mówi o zwłokach żołnierzy Kadafiego, leżących na ulicach. Za jej plecami przejeżdżają wozy bojowe.

Jeden z jej dziennikarskich rywali, Piers Morgan z CNN napisał na Twitterze: "I know I work for a rival network, but Alex Crawford's live reporting for Sky News from a rebel truck inside Tripoli is heroic journalism". Bohaterskie dziennikarstwo – warto zapamiętać.

Kiedy zabrakło reporterów – mężczyzn, przetrzymywanych przez gwardię Kadafiego w hotelu Rixos, kobiety - reporterki pokazały wielką klasę. Alex Crawford ma męża i czworo dzieci. Ma dla kogo żyć.

W wiadomościach Al – Jazeery Zeina Khord nadaje relację na żywo wprost z Zielonego Placu, z samego serca stolicy Libii. Otoczona bojownikami z karabinami gotowymi do strzału – mówi: „Trypolis jest teraz w rękach libijskiego ludu. A plac, na którym się znajduję nie nazywa się już Placem Zielonym, lecz Placem Męczenników”.

Wykształcona na American University of Beirut, Zeina Khodr jest „wędrującą” korespondentką katarskiej stacji Al Jazeera. Pracowała też dla BBC i CNN. Przesyłała regularne sprawozdania o niepokojach w Libanie, Afganistanie i Iranie. Teraz znalazła się w najniebezpieczniejszym miesjcu na świecie – w stolicy Libii.

W telewizji CNN Sara Sinder przeżyła ekstremalną sytuację.Walki relacjonowała przykucnięta za budynkiem, jej głos ledwo przebijał się przez ogólny zgiełki i poprzez świst kul. Dzisiejszy HuffPost Media nazywa ją „Break-out star”, a słynny Larry King– po tym jak krzyczała otoczona i napastowana przez złowrogi tłum pod hotelem w Mumbai , a ona - mimo , że obraz zrobił się czarny - nie przestawała opowiadać o terrorystycznym ataku, powiedział o niej, że zdobyła sobie prawo przebywania na linii ognia.

Wcześniej Sara Sinder słała relacje o tsunami w Tajlandii, powodzi w Pakistanie,trzesieniach ziemi w Chile i Haiti. Dzś nadaje z Libii.

Pamiętamy również o bohaterskiej Larze Logan z CBS News, o mało nie zgwałconej przez tłum podnieconych mężczyzn na placu Midan Tahrir w Egipcie.

Czemu te wszystkie dziennikarki tam się znalazły – kobiety „puch marny”? Dlaczego nie wybrały świateł studyjnych reflektorów?

Kobiety zawsze były narażone na gwałty w czasie wojny, skazane na łaskę mężczyzn, wykrzystywane do różnych posług. Także korespondentki wojenne narażone są na większe niebezpieczeństwa niż mężczyźni. Teraz, kiedy patrzę na ich zacięte twarze, widzę ogromną determinację, pasję, wolę bycia w samym środku akcji i chęć przeżycia ryzyka. Zastanawiam się czy to odwaga, czy może już brawura?

Czytaj dalej: TUTAJ