Polscy dziennikarze są jak chłopi pańszczyźniani

- mówił na Uniwersytecie Warszawskim Jarosław Kaczyński. Trudno nie przyznać mu racji. Kwiat naszego dziennikarstwa nie potrafi zauważyć jak nieudolnie sprawowane są rządy pod batutą Tuska. Dziś mieliśmy przykład fiaska "Białego szczytu". I tak mozna podsumowywać ministerstwo po ministerstwie. Dziennikarze nie tylko nie zauważają rzeczywistości... ale ją kreują w sposób wygodny dla siebie czy swoich mocodawców. Okreslenia mocodawca nie używam tu w sposób pejoratywny.

Obok nas szaleje drozyzna. Spotykamy ją  codziennie przy robieniu zakupów. Przy płaceniu rachunków za gaz i elektrycznośc. Przy tankowaniu benzyny, czy spłacie kredytu. Wciska się w nas jak mroźna zimowa burza w każdy zakątek naszej codzienności. Co gorsze tego szaleństwa nie widać końca. Zamykane są szpitale. Groźni bandyci wychodzą na wolność.  Tylko czekać, kiedy na naszych ulicach w biały dzień zaczną strzelać do siebie z broni maszynowej. Gdyby to Ziobro był ministrem, to w małym miasteczku pod Gorzowem raczej nie rozegrałby się potworny dramat opisywany w dzisiejszym "Super Expressie" na stronach 8-9. Młoda dziewczyna cieszyłaby się z życia, bo sąd zatrzymałby przestępcę za kratami, gdzie wcześniej siedział. A tak? Mamy dobre państwo. Dobre dla gangsterów i morderców? Ziobro, wracaj!  Bal medialny trwa jednak w najlepsze.  Tańcom i podskokom szczególnie w sondażach popularności PO  nie ma końca.

Drożyzna to jednak tylko czubek góry lodowej. Częściowo mozna ją tłumaczyć dekoniunkturą w gospodarce światowej. Ale ta dekoniunktura dotyka dalekie nam Stany Zjednoczone. Z państwami Unii obchodzi sie delikatniej... i chyba właśnie my sobie z nią najgorzej radzimy. I nie jest to już wina PISu. Za państwo teraz odpowiada PO. Nie ma pogody dla modernizacji państwa. Nie ma poważnych debat nad powaznymi projektami czy programami. Są za to harce i odwracanie kota ogonem. Wmawianie społeczeństwu, że Prezydent jest antyeuropejski i nie chce ratyfikować traktatu... PO jest cały czas zajęte dożynaniem watahy

Czyżbyśmy mieli do czynienia z  propagandy sukcesu - bis?