Oglądałam teraz końcówkę fety festiwalowej w Gdyni. No ładnie było i pewnie zestaw damskich perfum z męskimi się pomieszał w okazały bukiet, ale tak się zastanawiam... po co to? Przecież tych festiwali filmowych jest teraz tysiąc pięćset sto dziewięćset przez cały rok. Naszych, zagranicznych, środkowoeuropejskich, katolickich, świeckich, dla debiutantów, dla wyjadaczy, dla operatorów, lubelski, toruński, warszawski, bratysławski... że o Cannes i Berlinie nie wspomnę. Za morze już nie jadę, bo późno i nie mam drobnych.
Po co przyznawać co miesiąc samemu sobie nagrody? No bo to taka trójpolówka jest. I jak mają być robione dobre filmy, skoro jeden scenarzysta z innym reżyserem nic nie robią, tylko przez miesiąc siedzą i oglądają co mają ocenić tylko po to, żeby w innym mieście inny operator z kompozytorem siedzieli i zastanawiali się czy tamten scenarzysta z tamtym reżyserem zrobili dobry film. Dodatkowo aktor z aktorką, oceniani przez krytyka z krytyczką, siedzą gdzie indziej i ważą przyszłość scenografa i kostiumologa w innym filmie.
A produkcje w czarnej dupie.
I na koniec takiej Gali w Gdyni mówią mi, że to 11 fantastycznych filmów.
Sprostowanie: tylko 11 filmów. To były chyba wszystkie, jakie u nas powstały, a głupio wziąć 3 na festiwal, bo feta trochę kosztuje.
Wartości nie oceniam (poza własnymi wrażeniami), ale jak się zrobi jeszcze trochę tych festiwali, to nawet trzech filmów się w roku nie dorobimy, bo cała para sędziów (aktorów, reżyserów, scenarzystów, scenografów, kostiumologów, kompozytorów...) pójdzie w przemieszczanie się po kraju, rauty, konsylia, audytoria, jury i obsługę promocji dzieł, których po prostu nie będzie.
No to chyba bez sensu... Albo mi sie wydaje...
Ale laureatom oczywiście z całego serca gratuluję mimo, że teraz będą musieli ... zasiadać.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
