Socjalizm narzucony siłą w Rosji i wskutek wyborów

W poniższy sposób, znakomicie — obrazowo jak mało chyba kto — o tym "najwspanialszym" z ustrojów, czyli bolszewizmie zmierzającym do zaprowadzenia komunistycznego "raju" na ziemi za pomocą masowych zbrodni i zniszczenia kulturalnego dorobku ludzkości, pisała w 1962 roku Ayn Rand. Tekst ten mówi także o podobieństwach pomiędzy socjalizmami w bolszewickiej Rosji i w hitlerowskich Niemczech.

Socjalizm trupią czaszką szczerzącą zęby spod strzępów czerwonej chusty

Niegdyś uważany za ideał, dziś jest szkieletem w łachmanach. Trzeszczy na wietrze jak strach na wróble przed całym światem, lecz ludzie nie mają odwagi, by podnieść wzrok i dojrzeć trupią czaszkę, która szczerzy zęby spod strzępów czerwonej chusty.

Szkieletem tym jest socjalizm. Pięćdziesiąt lat temu istniało może usprawiedliwienie (choć nie uzasadnione) dla szeroko rozpowszechnionej wiary, że socjalizm jest teorią polityczną, która kierując się szlachetnymi pobudkami, dąży do zaspokojenia potrzeb wszystkich członków społeczeństwa. Dziś nie można już tej wiary uważać za niewinny błąd. Socjalizm został wypróbowany na wszystkich kontynentach. Nadszedł czas, by w świetle praktyki zbadać pobudki obrońców tej teorii.

Podstawową cechą socjalizmu jest naruszenie prawa prywatnej własności. Prawo własności (a więc prawo do użytkowania i dysponowania) przejmuje w socjalizmie społeczeństwo jako całość, tj. kolektyw. Produkcją i podziałem kieruje natomiast państwo, tj. aparat rządowy.

Socjalizm może być wprowadzony siłą lub w wyniku wyborów

Socjalizm może być wprowadzony siłą, jak w Rosji sowieckiej lub w wyniku wyborów, jak w narodowosocjalistycznych Niemczech. Możliwy jest socjalizm całkowity (jak w Rosji) lub socjalizm częściowy (jak w Anglii). Teoretycznie różnice są powierzchowne; praktycznie są one jedynie kwestią czasu. We wszystkich przypadkach podstawowa zasada jest ta sama. (…)

Zwolennicy socjalizmustracili prawo dogłoszenia, że działają dla dobra ludzkości

Różne są pobudki działania obrońców socjalizmu. Ci, którzy nadal są zwolennikami tego ustroju, stracili prawo do wiarygodnego głoszenia, że działają na rzecz dobra ludzkości...

Ideologia socjalizacji (w postaci neofaszystowskiej)

Ideologia socjalizacji (w postaci neofaszystowskiej) unosi się dyskretnie w naszej pozbawionej wyrazu atmosferze intelektualnej i kulturalnej. Proszę zauważyć, jak często prosi się nas o określone poświęcenia w imię mglistych celów. Obecna administracja bardzo często odwołuje się do interesu społecznego. Proszę też zauważyć, jak wielkiego znaczenia nabrała sprawa międzynarodowego prestiżu, który często ma usprawiedliwiać samobójcze posunięcia polityczne. Podczas niedawnego kryzysu kubańskiego, gdzie szło o pociski nuklearne i groźbę wojny atomowej, nasi dyplomaci i komentatorzy uważali, że należy poważnie rozpatrywać takie kwestie, jak prestiż, osobiste uczucia i zachowanie twarzy rozmaitych socjalistycznych władców zamieszanych w konflikt.

Socjalizm ma zasady, metody działania i skutki podobne do historycznych i prehistorycznych tyranii. Jest on po prostu demokratyczną monarchią absolutną, to znaczy systemem absolutyzmu bez dziedzicznych władców. Władzę może zagarnąć każdy: bezwzględny karierowicz, oportunista, awanturnik, demagog czy bandyta. Gdy myślimy o socjalizmie, nie oszukujmy się co do jego natury.

Żadne z praw człowieka nie może się obyć bez prawa własności.

Pamiętajmy, że podział na dwa wyłączające się klasy: prawa człowieka i prawa własności jest sztuczny. Żadne z praw człowieka nie może się obyć bez prawa własności. Ludzie wysiłkiem swych rąk i umysłów produkują dobra materialne potrzebne im do życia. Jeśli producent przestaje być właścicielem wyników swej pracy, to przestaje być panem swojego życia. Podważanie prawa własności doprowadza do tego, że ludzie stają się własnością państwa. Ktokolwiek rości sobie prawo do dysponowania majątkiem innych, ten zamierza traktować żywych ludzi jak martwe przedmioty.

Socjalizm zrobiono po to, by zaspokoić bezgraniczną próżność bydlęcia

Socjalizm jest winien ogromnych zniszczeń, morza przelanej krwi i milionów ofiar. Pamiętajmy, że nie uczyniono tego dla dobra ludzkości ani w imię szlachetnego ideału. Zrobiono to, by zaspokoić bezgraniczną próżność wystraszonego bydlęcia czy też lichego samozwańca, który pragnął okryć się płaszczem niezasłużonej wielkości. Pamiętajmy, że olbrzymi socjalistyczny monument jest piramidą państwowych fabryk, państwowych teatrów i publicznych parków. Socjalizm buduje się na podwalinach z ludzkich ciał. Na wierzchołku tej budowli stoi pomnik władcy. Władca wali się w piersi i patrzy w górę, domagając się prestiżu od pustego, bezgwiezdnego nieba.

* * * * * *

Powyższą ocenę socjalizmu przez Ayn Rand — warto tu uzupełnić krótkim cytatem z dzieł Feliksa Konecznego, dotyczącycm znaczenia własności indywidualnej w życiu społecznym. Feliks Koneczny był przeciwnikiem własności państwowej, samorządowej czy publicznej, a w książce „Państwo i prawo w cywilizacji łacińskiej” (s. 27) pisał, że:

"Własność jest najlepszym i najwszechstronniejszym środkiem doskonalenia moralnego i społecznego. Toteż etyka katolicka nawołuje, żeby otworzyć szeroko bramy dla nabywania własności osobistej. Jak najwięcej właścicieli i jak najmniej proletariuszów! Wynika z tego, że własność powinna być znaczna na tyle, żeby drobna nie stawała się wylęgarnią proletariatu. Etyka rozwinięta w cywilizacji łacińskiej każe zmierzać do tego by społeczeństwo posiadało jak największą ilość osób zamożnych na tyle, by były niezawisłymi ekonomicznie, co będzie zawsze najlepszym wstępem do niezależności moralnej. Zamożność jednostki nie powstaje wcale z ubóstwa licznych bliźnich lecz stanowi właśnie niezbędny warunek do ich dobrobytu (wszyscy nie mogą go osiągnąć naraz). Ktoś musi się wzbogacić pierwszy i udzielić drugim ze swojego dobrobytu zarobku.”

______________

Ayn Rand, cytaty z eseju ze zbioru "Cnota egoizmu", Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2000. Śródtytuły moje.

http://www.kapitalizm.republika.pl/pomniki.html