Portal internetowy Salon24, - vide: https://www.salon24.pl/u/biznes/1180876,ceny-rosna-jak-na-drozdzach-od-nowych-danych-moze-ci-sie-zrobic-slabo informuje:
„Ceny rosną jak na drożdżach. Od nowych danych może ci się zrobić słabo. Ceny w październiku zanotowały kolejny gigantyczny wzrost. Z analizy niemal 36 tys. cen detalicznych wynika, że w październiku br. w relacji rocznej podrożało aż 8 z 12 sprawdzanych kategorii…”
Mój komentarz:
Nasuwa się tedy pytanie, jak do tego doszło? Co spowodowało ten cenowy zawrót głowy?
Nie jestem ekonomistą, więc ani by mi nie przyszło do głowy samemu dochodzić przyczyn tego dramatycznego stanu naszego państwa, - ale pożeglowałem trochę w Internecie i chyba znalazłem wytłumaczenie taj cenowej katastrofy, - vide: https://pl.wikipedia.org/wiki/Propaganda_sukcesu , cytuję za Wikipedią:
„Propaganda sukcesu to rodzaj propagandy wyolbrzymiający sukcesy ekipy rządzącej. Wszystkie problemy zostają zminimalizowane, a odpowiedzialność za nie zrzuca się na poprzednią ekipę, wrogie siły itp.
Skutecznie uprawiana propaganda sukcesu może zostawić wśród ludzi pozytywną opinię o epoce, która ostatecznie wcale nie była dobrą.
W Polsce przykładem propagandy sukcesu była propaganda uprawiana w latach 70. XX wieku za rządów ekipy Edwarda Gierka.
Język tej propagandy operował chwytliwymi hasłami, typu: „aby Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej ”, „cud gospodarczy ”, „dynamiczny rozwój ”, „budowanie drugiej Polski ”.
Z tamtych czasów pochodzi również nagłaśniane przez prasę i telewizję twierdzenie, że Polska była wówczas „ósmą potęgą gospodarczą świata”, mieszcząc się wśród dziesięciu najszybciej rozwijających się państw świata. Miejsce pierwsze w tej propagandzie zajmował ZSRR, potem USA, następnie cztery największe kraje europejskie oraz Japonia, a PRL ósme.
W celu uwiarygodnienia tych kłamliwych twierdzeń, propaganda przedstawiała wysokie wskaźniki gospodarcze z wybranych sektorów – wysokie pozycje w produkcji węgla kamiennego (wówczas według oficjalnych danych Polska zajmowała 4 pozycję na świecie), produkcji energii elektrycznej, stali, cementu, statków – pomijając fakt, iż przy ich uzyskaniu posługiwano się przestarzałymi, energochłonnymi i rujnującymi środowisko naturalne technologiami, a konkurencyjność tych produktów wynikała z pracy robotników, pracujących w warunkach niebezpiecznych dla zdrowia.
Obraz rzeczywistości kreowanej przez publikatory w okresie tzw. gierkowskiej dekady (1970–1980) pozostawał w sprzeczności z realiami życia codziennego. Wówczas drogą zdobycia najpotrzebniejszych towarów stawały się coraz częściej koneksje rodzinne, nepotyzm, czy też eufemistycznie nazywana „załatwianiem” – korupcja.
Wbrew faktom ekonomicznym propaganda wykazywała, iż problemy wynikają z „okresowych trudności ”, a „ludziom żyje się coraz lepiej ”.
Rzeczywistość obrazowały wyliczenia porównawcze siły nabywczej obywateli z krajów „pierwszej dziesiątki” najsilniejszych gospodarek świata (do których według propagandy miała zaliczać się Polska). Kontrastowało to również ze stylem życia ówczesnej nomenklatury PRL i jej odizolowaniem od rzeczywistych problemów społecznych, korzystającej z przywilejów oraz uwikłanej w malwersacje gospodarcze i rozkradanie majątku państwowego…”, - koniec cytatu.
Jak to się skończyło wszyscy wiemy.
Czy już Państwo teraz rozumiecie, w szczególności pytanie to kieruję do tak zwanego „ludu pisowskiego ”, - z jakich wzorców czerpali swą ekonomiczną wiedzę fantasmagoryczni bajarze: ojciec narodu Kaczyński, mistyfikator Morawiecki vel Pinokio oraz przytulny misio Glapiński, którego ktoś chyba dla żartu szefem Banku Centralnego zrobił?
I tylko nie mówcie, że sieję defetyzm i znów jątrzę.
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla naszego państwa)
Inne tematy w dziale Gospodarka
