Właśnie wczoraj wybrałem się z paroma koleżkami na wspołne oglądanie polskich siatkarzy przy piwku. Po udanym spektaklu w wykonaniu naszych rozpoczęły się gawędy o życiu. Wśród nas zjawił się kumpel, które gdzieś zniknął na kilka lat, więc pytań było co nie miara. Okazało się, że miłość go rzuciła w bieszczadzkie ostępy i tam sobie żyje w ciszy, spokoju, bez roszczeń.
Kolega Aktywny uznał, ze takim to dobrze, bo on popierdziela po całym regionie i pracuje po 16 godzin na dobę
A kto ci karze? - rzucił Eskapista
No jak, a wiesz ile kosztuje ... - jął wyliczać Aktywny
A na co ci to wszystko? spytał życzliwie Eskapista
Bo dzieci, bo chcę ... - wyjaśniał Aktywny
No to jak chcesz to nie narzekaj tylko objeżdżaj ten region, a mnie pozwól zbierać jerzyny w lesie.
W domu leżałem przed snem i tak sobie dumałem. Chrystus nawoływał do życia w ubóstwie. Święty Paweł pięknie to wyraził.
1tm 6:10 Pogoń za pieniądzem jest bowiem korzeniem wszelakiego zła. To właśnie żądza posiadania sprawiła, że niektórzy odpadli od wiary i sami stali się dla siebie przyczyną niewymownego cierpienia.
Dlaczego Polacy, którzy w znakomitej większości uważają się za chrześcijan sa takimi malkontentami? Trzeba mieć lepsze mieszkanie, samochód, komputer, wczasy na Krecie i 500 akcji niezłej spółki. A gdy to się już ma to samochód okazuje się stary, dom ciasny, a Kreta nudna, więc dalej "objeżdżać region". A to marność.
Zaraz jadę po płytki do klatki schodowej, bo ja lubię trochę tą marność, ale nie zamierzam narzekać, że będzie to polska tania gresówka zamiast "włoskich cudów"
Cieszmy się z tego co mamy. Jakieś takie dobra energia mnie ogarnęła mimo, że na zewnątrz szaro.
Inne tematy w dziale Polityka
